BEST OF JODY'S BOX: "WAT ER GAAT, KOMT TERUG... HELAAS"

Jody in Saddleback Park op zijn single-shock Tsjechoslowaakse CZ 250.

Door Jody Weisel

'Jody, je moet ze proberen. Ze zijn geweldig. Ik weet dat het er anders uitziet, maar totdat je het probeert, weet je nooit hoe geweldig ze zijn”, zei Fred Phalange terwijl ik naast hem aan de startlijn stond.

Ik wist niet waar hij het over had. Hij droeg zoveel gekke dingen op zijn lichaam en had alle aftermarket-accessoires op zijn fiets geschroefd dat hij eruitzag als een snuisterijenplank op wielen. Zijn race zou pas over een paar minuten beginnen en terwijl hij me aandachtig aanstaarde, wist ik dat hij op een antwoord wachtte. Ik wist alleen niet waarover. Ik deed een wilde gok.

'Het kan me niet schelen hoeveel prestatie er kan worden gewonnen,' zei ik terwijl ik naar zijn gezicht wees. "Ik ga nooit zo'n stomme neusstrip over mijn neus plakken."

"Hé, deze dingen werken," verdedigde hij. "Ze openen je neusholtes om meer lucht binnen te laten."

'Fred,' zei ik op een betweterige toon. “Ik wil je bubbel niet laten barsten, maar een atleet die zich bezighoudt met een cardiovasculaire sport doet 99 procent van zijn ademhaling door zijn mond, niet door zijn neus. Je hebt die pleister vijf centimeter te hoog.'

“Daar had ik het toch niet over. Daar had ik het over,' zei hij terwijl hij aan zijn rijbroek trok. Hij droeg die ouderwetse wijde freestyle-broek waar in de jaren tachtig om werd uitgelachen. Ik denk dat het waar is dat alles wat rondgaat uiteindelijk weer terugkomt. "Ze zitten zo comfortabel," zei hij, "dat je niet eens merkt dat je ze aan hebt."

'Weten dat ik ze aan heb, is niet het probleem,' zei ik.

"Wat is?" hij vroeg.

"Andere mensen weten dat ik ze aan heb." Wat ik eigenlijk wilde zeggen, was dat elke keer dat een modetrend sterft, 20 jaar later terugkeert en uiteindelijk helemaal tot aan Fred Phalange reikt, het dood had moeten blijven.

Jody neus rijdt zijn 8-voet 11-inch Dewey Weber Tri-Plane door de shorebreak.

En het is waar. Toen ik een kind was in de jaren zestig, was ik een surfer. Het was een kleine sport met ongeveer 1960 mensen over de hele wereld die het deden. Ik was een van hen. Het is niet dat ik op de hoogte was, ik kende gewoon een oude codger (die 10,000 was) die surfte. Hij nam me mee. Toen begonnen de Beach Boys te zingen over "Surfing USA" en het volgende weekend was elke gozer op mijn school op het strand. Ik ga niet zeggen dat populariteit het surfen verpestte, maar het werd zo cool om een ​​surfer te zijn dat het niet meer cool was. Het werd big business, big fashion en big-time. Tegenwoordig doen miljoenen mensen het.

Begin jaren '80 ontmoette ik een man genaamd Richard Cunningham. Hij had een fietsenwinkel in de straat van mijn huis. Hij maakte een raar type fiets, een Mantis genaamd. Het was een mountainbike. Het was als een motorfiets waarmee je trapte. En je kon ermee rijden op alle plaatsen waar ze motorfietsen hadden verboden. Het was een kleine sport met ongeveer 10,000 mensen wereldwijd die het deden. Ik was een van hen. Het is niet dat ik op het scherpst van de snede zat. Ik kende gewoon een man die dat was. Toen werd mountainbiken een grote sport en elke gozer in mijn blok had er een in zijn garage. Ik ga niet zeggen dat populariteit het mountainbiken verpestte, maar het werd zo cool om een ​​mountainbiker te zijn dat het zijn betovering verloor. Tegenwoordig doen ongeveer 20 miljoen mensen het.

TE VEEL POPULARITEIT KAN EEN SPORT NIET RUÏNEREN, MAAR HET VERANDERT HET IN SLECHTS. TEGEN DE TIJD DAT EEN SCHOENENVERKEERDER BIJ WALMART HET COOLSTE DING WEET, IS HET NIET MEER COOL.

Te veel populariteit kan een sport niet ruïneren, maar het maakt het erger. De oorspronkelijke tradities, geschiedenis, gewoonten, waarden en overtuigingen van een sport verdwijnen uit het raam. Nieuwe mensen stromen binnen, verwateren de zuiverheid van het doel, misbruiken het waardesysteem en gaan dan verder met het verwoesten van de volgende rage. Tegen de tijd dat een schoenenverkoper bij Walmart weet wat het coolste is, is het niet meer cool. Maar het maakt niet uit, omdat zij de minst waarschijnlijke mensen zijn die de allure van de volgende "in" sport begrijpen. Zodra het woord zich verspreidt, pakken miljoenen nerds de sport op, maken er een begrip van, krijgen het op kabeltelevisie, wat meer spods trekt en als al die tv-massa's de sport betreden, brengen ze een groot aantal onsmakelijke overtuigingen met zich mee, houdingen en levenswijzen van welke sport ze het jaar ervoor ook verkrachtten.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen flodderige motorcrossbroeken, behalve dat het skateboardbroeken zijn, geleend van breakdancers, die ze hebben gecoöpteerd uit de afgedankte rapperkleding, ze hebben getransplanteerd naar skigebieden (die ze nam het over van verwaande skiërs in springpakken) en pas toen werden ze verpand als het nieuwste op het gebied van motorcross. Ik kocht het toen niet en ik koop het niet nu Fred Phalange motorcrosskleding aan het bastaarden is.

Steve Stackable wilde dat ik in de jaren '75 zou gaan deltavliegen. Deed het niet. Gaylon Mosier wilde in 1976 dat ik tubing ging doen. Deed het niet. Warren Reid wilde dat ik in 1979 met boogschieten begon. Deed het niet. Mitch Payton wilde dat ik in 1980 in RC-auto's stapte. Deed het niet. Gary Jones wilde dat ik in 1983 offroad-auto's ging racen. Hij deed het niet. Ed Scheidler wilde dat ik in 1986 op krachtige doelen ging schieten. Hij deed het niet. Paul Tracy vroeg me in 1992 om schakelkarts te rijden. Hij deed het niet. Waarom deed ik het niet? Ik ben een motorcrosser.

Hoe weet je of je een echte motorcrosser bent? Stel jezelf deze vragen: Heb je eelt aan de binnenkant van je duim en een glimmende plek op je elleboog? Zou je een grote noodrace overslaan om naar een baan te gaan met een kleinere opkomst, maar langere manches? Weet jij wie John Roeder was? Denk je dat Carlsbad in Californië of New Mexico ligt? Aan welke kant van uw pick-up truck laadt u uw fiets? Weet jij welke kleur kentekenplaatachtergronden een Open fiets had? Hoop je dat motorcross de volgende grote sport wordt?

'Jody,' zei Fred terwijl hij naar zijn broek keek. "Denken ze echt dat ze er zo slecht uitzien?"

"Fred, ik ben niet de modepolitie, maar voordat ik over de rand ga, zou ik mezelf één vraag stellen."

"Wat is dat?" hij vroeg.

"Zou Roger DeCoster het dragen!"

 

\