MXA RETRO TEST: WE RIJDEN RICKY CARMICHAEL'S 2004 WORKS HONDA CRF450

WWe krijgen soms mistige ogen als we denken aan fietsen uit het verleden waar we van hielden en die vergeten zouden moeten blijven. We nemen je mee op een trip down memory lane met fietstests die zijn opgeslagen en genegeerd in de MXA-archieven. We halen herinneringen op aan een stukje motorgeschiedenis dat is herrezen. Hier is de test die we hebben gedaan op Ricky Carmichael's 2004 fabrieks Honda CRF450 in het januari 2005 nummer van MXA.

Het was normaal dat Ray Conway berichten achterliet op de MXA hotline. Hij is tenslotte onze officiële, geautoriseerde fabrieks-Honda contactpersoon. Als we onderdelen nodig hebben voor onze testfietsen, een generator voor een buitenfotoshoot of nieuwe foto's van Honda's zakenjet, dan is Ray onze go-to-guy. Wat ongebruikelijk was, was de toon van Ray's stem op de berichtenmachine. Het had een nerveuze kwaliteit die we nog nooit eerder hadden gehoord‚ en dat was alleen op zijn eerste voicemail. De twee daarna klonken nog urgenter. Wat was er mis? Waarom was Ray zo wanhopig om ons te pakken te krijgen? 

Voordat je denkt dat we een stelletje eikels zijn die naar Ray Conway's voicemails zitten te luisteren maar nooit zijn telefoontjes beantwoorden, moet je weten dat het uit onze handen was. We waren weg-wij allemaal. Tim Olson was in Italië op zoek naar de mysterieuze Aprilia V-twin. Jimmy Mac was in Durango op zijn mountainbike. Jody was aan het surfen in het verre Shangri-La, en de Basher-jongens waren op weg naar het mode-la-la-land.

WIJ ZIJN GEGEVEN - ONS ALLEMAAL: TIM IN ITALI, OP ZOEK NAAR DE APRILIA V-TWIN; JIMMY MAC IN DURANGO OP ZIJN MOUNTAINBIKE; JODY SURFEN OP ENIG VERRE SHANGRI-LA; EN DE BASHER JONGENS IN MODE LAND.

MXA heeft op alle racefietsen van RC gereden, zelfs al in zijn KX85-dagen, en we hebben zelden genoten van zijn setup. Maar de Honda CRF2004 uit 450 was anders.

Je vraagt ​​je waarschijnlijk af of we ooit van mobiele telefoons hebben gehoord. Dat hebben we, maar Jody beantwoordt de zijne niet, en de dienst van Tim werkte niet in Italië; wat Jimmy, Mike en John betreft, hun lijnen zijn altijd bezet. Dus het was pas toen Tim bij de Bradley Terminal in LAX landde dat iemand bij... MXA Ray's bericht opgehaald. Helaas heeft Ray zijn mobiele telefoonnummer op geen van zijn berichten achtergelaten. Tim begon de mobiele telefoonnummers van Jody's, Jimmy's en de Bashers te bellen, maar natuurlijk nam geen van hen op. Ten slotte belde hij Dave Chase op Pro Circuit. Dave kwam te hulp met de cijfers van Conway.

"Ray, wat is er?" zei Tim.

"Waar was je? Ik heb je gebeld. Weet je nog dat je me vroeg naar het rijden op Ricky Carmichael's CRF450? vroeg Ray.

“Tuurlijk, maar dat zal nooit meer gebeuren nu hij bij Suzuki is,” antwoordde Tim.

'Daarom probeer ik jullie te bereiken,' zei Ray.

'Vertel me alsjeblieft niet dat we de kans hebben gemist om het te testen,' smeekte Tim.

"Bijna. We gaan de MXA sloopploeg rijdt ermee, maar het moet morgen zijn, omdat de motor de volgende dag in de krat wordt gezet om naar het Honda-museum te worden gestuurd, "zei Ray.

"Dat meen je niet. We slapen op de parkeerplaats!”

Het was in mei op Mount Morris dat we Ray Conway hadden gevraagd om de CRF450 van Ricky Carmichael te testen. Toen was het een schot in het duister. We hadden nooit gedacht dat het echt zou gebeuren. Toen, na de aankondiging dat RC overstapte naar Suzuki en zijn tweede perfecte seizoen, hadden we het van onze lijst met mogelijkheden geschrapt. Godzijdank was Ray het niet vergeten.

NA DE AANKONDIGING VAN DE OVERSCHAKELING VAN RC NAAR SUZUKI EN ZIJN TWEEDE PERFECTE SEIZOEN, HEBBEN WE HET VAN ONZE LIJST MET MOGELIJKHEDEN GESCHREVEN. BEDANKT, RAY HAD HET NIET VERGETEN.

Ricky's magnesium carburateur.

We konden niet iedereen verzamelen MXA testrijder uit de verre uithoeken van de aarde op tijd, dus alleen de gelukkigen kregen de oproep. Toen we de parkeerplaats van het I-5-circuit opreden, stond daar Carmichael's fiets, en ernaast stonden teammanager Erik Kehoe, Windham's oude monteur Jonathon Hyland en onze redder, Ray Conway.

(1) Kophoek. Honda stond ons niet toe om op de motor te schieten zonder dat de stangen op de een of andere manier werden gedraaid. Het is misschien niet algemeen bekend, maar het is bekend dat concurrenten fietsfoto's maken, ze opblazen tot levensgrote en de framehoeken meten.

(2) Gewicht. De fiets is licht. We hebben het niet over een paar pond lichter dan de voorraad van 232 pond, maar meer als 218 pond zonder benzine. Dat is slechts 2 pond boven de AMA-limiet.

Ricky had een stuurstabilisator voordat Honda hem in productie nam.

(3) Stuurdemper. Terwijl Kevin Windham de geheime Showa-stuurdemper na de Supercross-serie van 2004 dumpte, liet Carmichael hem door de AMA Nationals lopen. Hoewel iedereen weet van de demper, zou Honda nog steeds niet de voorste nummerplaat eraf halen om er een onbelemmerd zicht op te geven.

(4) Installatie. We hebben bijna alle RC-fietsen gereden, zelfs zo ver terug als zijn KX85-dagen, en we hebben zelden genoten van zijn setup. Gelukkig heeft Carmichael eindelijk zijn funky low-rider stuurpositie gedumpt. Het stuur zelf is evenwijdig aan de vorken geplaatst. De enige ongebruikelijke opstelling is dat de stangbevestigingen van Carmichael echt ver naar achteren in de klemmen zijn geplaatst.

(5) Stoppen. De voorrem van Carmichael was papperig. Nee, zijn monteur hoeft het systeem niet te ontluchten. Honda heeft fabrieksremhendels met verschillende hefboomverhoudingen. Carmichael's keuze is wat Team Honda de #15 voorremhendel noemt.

(6) Hoogte. De fiets is laag. Echt laag. Om dit te bereiken, snijdt Honda het subframe af en scheert wat schuim uit de stoel.

De eerste MXA testrijder om op Ricky's CRF450 te rijden was een genie. Ricky laat zijn koppelingshendel in een zeer ouderwetse, neerwaartse hoek draaien. Weg naar beneden! Maar Honda wilde niet dat we iets op de motor zouden aanraken. We moesten erop rijden zoals het was toen Ricky het van de baan rolde tijdens de laatste National in Glen Helen (het was tenslotte op weg naar een museum). Alles was goed en wel, maar we konden ons niet aanpassen aan de positie van de hendel, dus ergens achter op de baan werd de hendel per ongeluk in een natuurlijkere positie geslagen. Tegen de tijd dat de motor in de eerste ronde weer in zicht kwam, was alles goed met de wereld. Helaas was de voorremhendel niet gemonteerd op een nylon bus zoals de koppelingshendel, en de testrijder kneusde zijn handpalm door erop te bonzen.

HET IS GEEN HOOG RPM, OORSPELLENDE SCHRIKKER. ECHT NIET. HET IS EEN KOPPELMONSTER. HET IS HET BESTE RIJDEN BIJ LAGE TOEREN IN HET VLEES VAN DE KOPPELCURVE. GEEN RUSH, GEWOON GRUNT EN GAAN.

Hoe was de kracht op RC's CRF? Ongelooflijk. Dat is het enige woord dat de kracht kan beschrijven die uit Carmichael's CRF450 voortkomt. Begrijp ons niet verkeerd. Het is geen hoogtoerige, oorverdovende krijser. Echt niet. Het is een koppelmonster. Het wordt het best gereden bij een laag toerental in het vlees van de koppelcurve. Geen haast, gewoon grommen en gaan. Met zoveel koppel tot je beschikking is het bijna alsof je een directe verbinding hebt tussen de grond, je achterwiel en het gaspedaal. Obstakels zijn geen probleem, tenzij je problemen hebt met de gasregeling, en dan zul je uiteindelijk over alles heen springen.

Al dat koppel is gekoppeld aan een fabriekstransmissie met een bijna perfecte afstand tussen de versnellingen. Schakelen was niet alleen gemakkelijk, het was een tweede natuur. We merkten dat we vroeg uit bochten schakelden en koppel gebruikten in plaats van de toerentalbegrenzer om de CRF450 naar de volgende bocht te krijgen.

De krachtbron van deze fabrieks CRF450 was ongelooflijk. Het was een koppelmonster dat in een hogere versnelling kon worden gereden.

Een geweldige motor zou nutteloos zijn zonder een goede vering. Carmichael's CRF450 heeft een geweldige vering. Het was niet altijd zo. We weten het uit ervaring. Ricky was berucht om zijn off-the-wall ophanging. Toen we Ricky's Supercross-winnende CR250 in 2003 testten, konden we niet geloven dat hij iets kon winnen op een fiets die aan de achterkant hing en niet bewoog tenzij een atoombom onder het achterwiel afging. Dat veranderde allemaal nadat Chad Reed hem begon te verslaan tijdens de laatste rondes van de Supercross-serie van 2003. Honda liet Ricky videobanden zien van zijn fiets en Reed's YZ die door dezelfde secties gingen. Het was toen dat Ricky zich realiseerde dat hij de Honda-ophangingstechnici zijn instellingen moest laten wijzigen. 

Het eindresultaat is een vering die echt geweldig is. De voorvorken van Carmichael zijn de beste vorken die we ooit hebben gereden (en we hebben veel fabrieksfietsen gereden). Ze absorbeerden elke hobbel: klein, groot en vierkant. Ze bogen niet door en zakten niet, en ze volgden de grond alsof ze eraan vastzaten met klittenband. De achterwielophanging van RC was net zo goed als de voorkant, hoewel elke MXA testrijder draagt ​​aanzienlijk meer gewicht dan Ricky.

Zoals je zou verwachten, waren alle bedieningselementen fabriekseenheden - allemaal: de koppelingsstok, voorrem, shifter, voetsteunen en achterrem. De enige bediening die zelfs maar op het standaardgedeelte lijkt, is het gaspedaal, en het wordt serieus gemasseerd.

Wil je het beste weten over de fabrieksfiets van Ricky Carmichael? Het wekt vertrouwen. Binnen een paar ronden ging elke testrijder sneller de bochten in dan ooit. De testrijders sprongen sprongen die ze op hun eigen fiets niet eens hadden overwogen. Ze gingen harder op het gas dan ze ooit hadden durven dromen en hielden het langer vol op de rechte stukken.

Wil je het ergste weten over de fabrieksfiets van Ricky Carmichael? Al dat vertrouwen verdwijnt zodra Team Honda de motor van je afpakt, in een krat stopt en naar Japan verscheept.