JODY NA WPŁYWIE Sławy NA SYSTEM KASTYCZNY MOTOCROSS

Broc ze swoim idolem.

Jody Weisel

Muszę przyznać, że nie dążę do wielkości. Nie pociąga mnie to u innych ani nie dążę do osiągnięcia tego dla siebie. Nie dlatego, że nie doceniam tego, kiedy go widzę, ani nie jestem z siebie dumny, gdy pokazuję jego przebłysk. Ale wierzę, że niewidzialne rygory sławy, fortuny i chwały zabierają większość tego, za co warto żyć. Sława jest ulotna, często przyznawana najbardziej niegodnym ludziom na planecie, i nie jest oparta na żadnej rzeczywistości innej niż rzeczywistość subkultury, która może skupić się wystarczająco wąsko, aby przeoczyć praktycznie każdą inną ludzką cechę.

Preston Petty dziękuje Jody za poinformowanie go o plastiku.

Mój brak wielkości nie eliminuje mnie z dyskusji na ten temat. Mam znakomite kwalifikacje do omawiania obyczajów społecznych, wartości i dynamiki interakcji w małych grupach, odkąd spędziłem dziewięć lat na studiach, pracując nad licencjatami, magisterami i doktoratami. Jeśli mi nie wierzysz, możesz przeczytać moją przełomową pracę „Kosmopolityczno-lokalna orientacja w wieku czarnych i białych” w lokalnej bibliotece. Już sama ta książka przygotowała mnie do spojrzenia na społeczne warstwy motocrossu w sposób, jakiego nie mogłyby osiągnąć żadne inne badania naukowe.

Mocno wierzę, że sława, wielkość i heroizm są często mylone.

Shu nie boi się, dopóki Jody jest u jego boku.

Gwiazdy filmowe z Hollywood pragną sławy, prostytuują się na ołtarzu celuloidu, aby je zdobyć, a następnie przeklinają paparazzi, gdy docierają do szczytu kultu bohatera lampy błyskowej. Nie są bohaterami. Oni są aktorami. Pomyśl o tym przez chwilę. Ilu z nas zazdrościło nerdom, którzy chodzili do teatru, chlubili się klubem i tańczyli w szkole średniej? To niesamowite, co kilka świateł i scenarzystów Klieg może zrobić dla statusu społecznego thespian.

Jody doradza Gene'owi Hackmanowi przy kolejnym scenariuszu filmowym.

Motocross ma więcej niż sprawiedliwą liczbę bohaterów i czcicieli bohaterów. Bohaterowie są zrozumiali. Potrafią zrobić coś - może tylko jedną rzecz - lepiej niż 99.99 procent populacji. Gwiazdy sportu zasługują na uwielbienie, ponieważ mogą robić to, czego nie potrafi większość śmiertelników. W NBA jest to zatopienie. W Zachodniej Wirginii to wołanie świń. W motocrossie jest trzykrotnie. Są bohaterami w taki sam sposób, w jaki asy z I wojny światowej były bohaterami - żyją na krawędzi, od której reszta z nas ucieka. Dla innych kierowców, niezależnie od ich umiejętności, ci ludzie są godni podziwu. Wśród braci, którzy w niedzielę idą na wojnę, jest braterstwo. Kierowca docenia wielkość, gdy ją widzi.

Wardy próbuje ukraść początkowe miejsce Jody.

I oczywiście sławni ludzie, świetni sportowcy i ci, którzy przejawiają heroizm, przyciągają „prawdziwych wierzących”. Niektórzy nazywają ich fanami, ale dotyczy to tylko tych, którzy zachowują dystans. W rzeczywistości są zwolennicy obozów, których pociąga aromat sławy. Zazwyczaj nazywani są czcicielami bohaterów.

Roger DeCoster otrzymuje porady od Jody.

W sporcie motocross istnieje kilka rodzajów czcicieli bohaterów (a jako badacz społeczny nie oceniam wartości tego, czy bycie czcicielem bohaterów jest dobre, czy złe, tylko to, że istnieje). Ci pozie i kibice niekoniecznie przywiązują się do gwiazdy, nie doceniając dobrze wykonanej pracy, ale przede wszystkim po to, by chwalić się wszelką nadmierną sławą w świecie pełnym nadmiernej sławy. Posers nie ścigają się. Pozujący. Wyglądają dobrze. Żyją, aby dobrze wyglądać. Występują w kilku odmianach.

„Rog, mówię ci, ci Austriacy mają coś do roboty”.

PROFESJONALNI PRAKTYCY: Najczystsze z pozerów to zawodowi jeźdźcy. Nie pracowici faceci, którzy jeżdżą na motocyklach, by czerpać przyjemność z lokalnego toru, ale zamiast tych, którzy chcą się mylić z hardcorowymi zawodnikami - bez wchodzenia na linię startową. Mają zadbane motocykle, nowe ubrania i duże ciężarówki, ale nigdy nie widać ich na cotygodniowych wojnach moto. Są zbyt zajęci ćwiczeniem. Lubią ćwiczyć. Zawsze mijają wyścig, aby przejść trening. Ćwiczenie daje im możliwość opanowania sportu bez angażowania się w brzydotę rywalizacji. Raz lub dwa razy w roku profesjonalni praktykujący pojawiają się na dużych wyścigach, ale tylko na wyścigach, które dają im możliwość bycia widocznym (wyposażonym w najnowszy sprzęt) stojącym obok swoich bohaterów. Kiedy pojawia się wiadomość, że Jeremy McGrath będzie ścigał się w lokalnym wyścigu REM w Glen Helen, profesjonalni praktykujący pojawią się w tłumach, aby wziąć udział w scenie. Zanikają po trzech okrążeniach, ale nie dlatego, że nie są szybkie, ale dlatego, że profesjonalni praktykujący ćwiczą tylko trzy okrążenia naraz.

Ron Lechien pozwala Jody mówić.

WIESZAK NA: Wieszaki są najbardziej znanym rodzajem pozerów. Każdy bohater ma swojego stronnika, który się trzyma. Są łatwe do wykrycia. Wyglądają jak jeźdźcy fabryczni (jeźdźcy fabryczni w dzień wolny). Mają mundur. Widziałeś to: porost włosów na twarzy wyrastających z najbardziej nieprawdopodobnego miejsca; płonący tatuaż czaszki ustawiony lekko krzywo na lewym ramieniu; jedno z tych srebrnych naszyjników, które wyszły z mody dziesięć lat temu; konwersacyjny wzór wypełniony porzuconymi nazwami (nigdy prawdziwym imieniem jeźdźca, ale pseudonimami takimi jak Monkeyman, Squidgy i Pooh-bear); rozjaśnione włosy (chyba że są blond, to są farbowane na czarno); haftowana skórzana kurtka o wartości 597 $ (niezależnie od temperatury), czapka, która wydaje się dziwnie nieodpowiednia w 90-dniowy dzień i bliskość obudzonych bohaterów, których pragną ukraść duszę. Nie ścigają się, ale raz spróbowali. Wolą imprezować lub organizować imprezy dla kierowców, ale zazwyczaj kończą się imprezami dla innych uczestników.

Gary Jones w koszulce, którą kupiła mu Jody.

KREWNIENIE: Najsmutniejsze ze wszystkich to krewni bohaterów. Jeżdżą na grzbiecie brata, syna lub taty. Wcielają się w żałosną i przewidywalną rolę Svengali dla bohatera (chociaż inni jeźdźcy śmieją się z ich rad), kronikarza sławy nazwiska (zawsze pod ręką z kamerą wideo), naśladowcę kroków (mając nadzieję na wyścigi talent tkwi w genach) lub niesławnego ojca / mentora / mechanika (niestety zawsze wydaje się, że brakuje jednego z trzech miejsc pracy).

Mark Blackwell i Jody wpatrują się w lokalnego gopher'a.

PRZYJACIELE: Ostatni, ale nie mniej ważny, jest wszechobecny suseł. Facet przypadkowo zbliżył się tak bardzo, że w jakiś sposób został wciągnięty do pracy. Ci faceci pełnią jakąś funkcję. Są Kato do wersji MX Green Hornet. Suseł jest najbliższym przyjacielem bohatera, ale do tej pory żyje życiem. Podróżuje, je i hobnuje według kaprysu swego pana. Jeśli Joe Hero zostanie zwolniony, przegra zbyt często lub odniesie kontuzję, Renfield pozostanie na lodzie (ocieplony tylko wspomnieniami o noszeniu czyjejś torby przez LAX).

W mojej karierze wyścigowej widziałem wiele razy cyrk społeczny motocross. Pojawiają się nowi bohaterowie, początkowo z niewielkimi fanfarami, ale w końcu rozwijają rozdęte otoczenie pasujące do ich talentu. Z czasem, jak gdyby żaden pozujący nigdy nie przeklął swojego cienia, jeździec powraca do wirtualnej anonimowości, opuszczonej przez fanów, wrogów i przyjaciół. Nowi pozujący gromadzą się wokół kolejnego nowego bohatera, a jednocześnie są zniesławieni przez ostatnie pokolenie kibiców za ich szorstkość, oczywistość i brak czystości. Każdy bohater i jego czciciele (stwory, lisicy i posiadacze) twierdzą, że należą do „nowego” pokolenia, będąc całkowicie nieświadomi, że stanowią niewielką część kontinuum, który jest bardzo biegły w opróżnianiu zeszłorocznego bohatera przez cykl wirowania, jak tyle ścieków.

Jody doradza Hurricane, w jaki sposób nosić okulary przeciwsłoneczne.

Na szczęście nie jestem zbytnio wieszany. Prawdę mówiąc, jestem bardziej chodzący na piechotę. Nie znajdziesz mnie w roli służącej dla gwiazdy motocrossu. A jeśli mi nie wierzysz, po prostu zapytaj moich dobrych kumpli ET3, Versace, CR22, El Hombre, K-Roc, JG33, AP i AC.