Jim Kimball
GRANT, JAK ROZPOCZĘŁO SIĘ W MOTOCROSS? Przyjaciel mojego taty był mu winien trochę pieniędzy, a tata wziął rower zamiast tych pieniędzy - tak to się zaczęło. Motocross bardzo szybko stał się moim życiem. W wieku 6 lat nagrywałem na wideo, mówiąc: „Jadę za granicę i będę dominować i być mistrzem świata”. W tle słychać chichoty ludzi, ale tak właśnie czułem od najmłodszych lat.
Przeprowadziłeś się do Europy, aby ścigać się z lekarzami ogólnymi. CO MUSI BYĆ WIELKIM KROKIEM? Pojechałem do Europy w 1998 roku i był to mój pierwszy rok pracy u lekarza ogólnego. Właściwie nie zakwalifikowałem się do tego pierwszego wyścigu. Ściganie swojego snu było frustrujące, a następnie obserwowanie wyścigu z boku. To było dla mnie jak koniec świata. Tutaj byliśmy w obcym hrabstwie, a mój tata opowiadał wszystkim, jak jego dziecko może jeździć, a ja nawet się nie zakwalifikowałem. Miałem 15 lat i byłem najmłodszym jeźdźcem. Ale wkrótce przeszedłem do kwalifikacji, następnie do kwalifikacji w pierwszej dwudziestce, a następnie do finałowej w pierwszej dziesiątce. W 20 r. Factory KTM mnie odebrało. Nie było pensji, ale zapewniali samochód kempingowy, rowery, mieszkanie, koszty podróży i wszystko, co potrzebne.
CZY BYŁO SZOK KULTURY MIĘDZY AFRYKĄ POŁUDNIOWĄ A EUROPĄ? Tak. Kiedy przeprowadziliśmy się z tatą w 1998 roku, pojechałem do Harry'ego Evertsa i mieszkaliśmy w mieszkaniu z jedną sypialnią w Belgii. Jeździłem na jakikolwiek lokalny wyścig, aby zarabiać pieniądze, gdy nie było GP. Przeprowadzka do Europy była dużą zmianą. Miałem do czynienia z tęsknotą za domem. Nie mówiliśmy w tym języku. Nie mieliśmy żadnych pieniędzy i nikogo nie znałem. Ponadto było znacznie chłodniej niż w Afryce Południowej.
KIEDY Uświadomiłeś sobie, że mógłbyś to zrobić w Grand Prix Racing? W 1999 roku zacząłem czuć się jak prawdziwy zawodnik. Miałem kilka najlepszych 10, a potem kilka najlepszych piątek, potem złamałem nadgarstek i spóźniłem się na kilku lekarzy ogólnych. Ale będąc młodym i ciężko trenującym, wróciłem szybko. Pod koniec sezonu kilka razy byłem na podium, a potem zdominowałem Grand Prix Niemiec. W 2000 roku ponownie podpisałem kontrakt z zespołem na kolejną roczną umowę. Dostałem pierwszą wypłatę. W 2000 roku pomyślałem: „Jestem w stanie wygrać te mistrzostwa”, ale niewielu innych mi uwierzyło. Kurt Nicoll, kierownik zespołu KTM, powiedział: „Dzieciak jest szybki, ale musi się wiele nauczyć. Może wygra wyścig lub dwa, ale jest trochę nieobliczalny. ”
CO BYŁO PUNKT OBROTOWY? Właśnie skończyłem 17 lat w 2000 roku. To był dobry rok. Jeśli nie wygrałem, zwykle byłem drugi lub trzeci, więc punkty zdobyłem wcześnie. Po prostu trzymałem się tego i nie zrobiłem nic szalonego lub głupiego. W tym roku wygrałem siedmiu GP. W czerwcu, nawet w połowie sezonu, otrzymałem telefon od Mitcha Paytona, pytając, czy chcę ścigać się o niego w 15 roku. Oczywiście powiedziałem: "Tak."
POWIEDZILI: „NIGDZIE NIE JEDZIESZ. MOŻESZ ZROBIĆ WSZYSTKO,
TAK DŁUGO JAK NA KTM. ”
CO POWIEDZIAŁ TWOJE TATA? Po rozłączeniu mój tata powiedział: „Powiedziałeś, że twoim marzeniem jest zostać mistrzem świata. Co jeśli nie wygrasz w tym roku? Byłem trochę zarozumiały i arogancki, po prostu powiedziałem: „Och nie, wygram, a potem odejdę; to takie proste. Mam to. Wygramy ten tytuł. ”
CZY WSTĘP DO AMERYKI TWÓJ WIELKI MARZENIE? Tak. Chciałem pójść w ślady Grega Albertyna. Chciałem być w Ameryce. Powiedziałem KTM, że rozmawiałem z Pro Circuit Kawasaki i planuję wyjazd do Ameryki. Powiedzieli: „Nigdzie nie idziesz. Możesz robić wszystko, o ile działa na KTM. ” Zaproponowali mi więc ściganie się w 125 GP, 250 GP, 125 AMA lub 250 krajowych w Stanach. To była miła oferta, ale powiedziałem: „Podjąłem decyzję. Chcę jechać do USA ”
Więc obróciłeś płatność MITCH? Negocjowałem trochę z KTM, a nawet trochę Mitcha. Potem musiałem zadzwonić do Mitcha i powiedzieć: „Dzięki, ale nie, dziękuję”. Powiedziałem mu o powodach pozostania w KTM, ale powiedziałem: „Nigdy nie wiadomo. Może któregoś dnia będziemy pracować razem i będzie fajnie ”, co później się stało. Dzięki KTM czułem, że to najlepsza decyzja w tym czasie, trzymając się tego, co wiesz i kogo znasz. Oczywiście, kiedy tu przyjechałem, nie było tak samo, ponieważ zgodnie z zasadą produkcji ręcznie robiony motocykl fabryczny, w którym ścigałem się na GP, był tutaj bezużyteczny. Dziwnie było wrócić do motocykla produkcyjnego, ponieważ czułem się, jakbyśmy cofnęli się o dwa kroki.
NIE MUSISZ CHRONIĆ SWOJEGO 125 MISTRZOSTW ŚWIATA? Nie. Osiągnąłem ten cel, a kiedy go osiągnąłem, chciałem iść dalej. Podziwiam facetów takich jak Tony Cairoli, których motywacja do ścigania się w tej samej klasie, tych samych torach i tych samych ludzi rok po roku. Zdecydowałem się odejść w poszukiwaniu czegoś nowego.
W JAKI SPOSÓB DZIAŁAŁA RED BULL KTM 125 US TEAM? Na GP lekarze Kawasaki KX125 palili się. My Factory KTM może łatwo ominąć je na prostych. Wierzyłem, że KTM jest lepszym motocyklem i ma większą moc niż Kawasaki. Ale zasada produkcji AMA wyrównała szanse. W USA motocykle Mitcha to Kawasaki.
CO BYŁO NAJWIĘKSZY PROBLEM Z KTM 125 W USA? Nadal mieliśmy szybkie motocykle. Największym problemem było to, że wstrząs PDS nie działał w Supercrossie.
ALE PRZYSTAŁEŚ SIĘ DO WYGRANIA 125 MISTRZOSTW NARODOWYCH, KTÓRE PIERWSZY ROK; CO SIĘ STAŁO? Minęło około 30 minut od drugiego moto ostatniego wyścigu roku. Gdybym przekroczył linię mety, wygrałbym mistrzostwo nad Mikiem Brownem. Podczas tego drugiego moto wiedziałem, że tylne koło się zapada. Próbowałem wszystkiego, aby nie uderzyć tylnym kołem w dół. Zrezygnowałem nawet z robienia dużego podwójnego. Co gorsza, Mike Brown zjechał na pierwsze okrążenie i przegrałem Mistrzostwa. To był powolny koszmar. Byłem 18-letnim dzieckiem i myślałem, że będę pierwszym facetem, który wygra Mistrzostwa Świata, a następnie Mistrzostwa USA.
PO USZKODZENIU USZKODZENIA W 2002 ROKU PRZESZŁOŚCIE DO KLASY PREMIER SUPERCROSS W 2003. KTM obiecał Jeremy'emu McGrathowi i mnie nowe 250 dwusuwowe na rok 2003, ale nigdy nie nadszedł. Jeremy wyszedł, ale właśnie podpisałem kontrakt. Supercross był koszmarem. Jedyną srebrną podszewką było to, że ponieważ KTM zdawało sobie sprawę, jak bardzo jestem sfrustrowany, dali mi możliwość jazdy na 125 Nationals. Wskoczyłem na to, żeby zejść z 250.
Facet powiedział, że przybył z AMA i chciał mi pogratulować. Powiedziałem: „JEŚLI CHCESZ MÓWIŚCIE MNIE, TO NIE JEST ŚMIESZNE”.
I WYGRAŁOŚ MISTRZOSTWO NARODOWE AMA 2003, ALE TO BYŁO KONTROWERSJALNE. W tym roku wydawało mi się, że nie mogę wygrać wyścigu, ale zawsze miałem na myśli. Kierując się do ostatniego wyścigu w Ohio pomyślałem: „W końcu mogę wygrać te mistrzostwa”. Wyścig jednak padał. Nie wiedziałem, co zrobi AMA. Zakładałem, że zostanie to przełożone. Zatrzymałem się w domu Brocka Sellarda w Ohio, kiedy zadzwonił telefon. Żona Brocka odebrała telefon domowy i powiedziała: „Hej, Grant, ostatni wyścig został odwołany. Jesteś mistrzem. ”
Więc zadzwoniłem i byłem całkiem pewien, że to był żart. Facet z drugiej strony powiedział, że jest z AMA i chciał mi pogratulować. Powiedziałem: „Jeśli się ze mną nie mierzycie, to nie jest śmieszne. Zabawiasz się teraz moimi emocjami. ”
JAK CZUŁO SIĘ WYGRAĆ MISTRZOSTWA NA TELEFONIE? Nie tak wyobrażasz sobie zdobycie mistrzostwa. Wyobrażasz sobie przelot nad linią z rękami w powietrzu. To było naprawdę dziwne.
WYGRAŁO SIĘ NA TELEFON, A TWÓJ ZESPÓŁ RYAN HUGHES UTRACIŁ SIĘ NA TELEFONIE JAKIE BYŁO TWOJE STOSUNKI Z RYAN JAK? Ryno miał osobowość, w której chciał nienawidzić swojej konkurencji. Jego sposób na nienawidzenie konkurencji polegał na tym, że miał pysk. W ciężarówce KTM panowało duże napięcie, przez co wszyscy w zespole czuli się nieswojo. Pod koniec Mistrzostw przeniosłem się do ciężarówki 250 z Joaquimem Rodriguezem, podczas gdy Hughes i pozostali 125 facetów pozostali w swojej ciężarówce. W pewnym momencie Ryno narzekał, że konstruktor silników dał mi najlepsze silniki, więc KTM dał nam zarówno osobnych facetów z silnikiem, jak i zawieszeniem.
W 2004 ROKU MIAŁEŚ ROK ŚREDNIOWIECZNY I WYGASZYŁEŚ NARODÓW; CZY JEST KIEDY PODEJMOWANO PRZEŁĄCZENIE? W 2004 roku nie było dobrze. Nie byłem w szczęśliwym miejscu. KTM zaoferował mi ofertę jazdy 250 w 2005 i 2006 roku. Powiedziałem: „Nie, to już koniec. Idę dalej. ” Chciałem jeździć dla Mitcha Paytona, ponieważ chciałem wygrać. Wiedziałem, że nie zarobię tyle pieniędzy, ile oferuje KTM, ale rozmawialiśmy z Mitchiem i podpisałem umowę. Musiałem się na nowo wymyślić.
Z MITCH PAYTON ZACZĘŁEŚ WYGRYWAĆ 250 MISTRZOSTW W SUPERCROSSIE WSCHODU / ZACHODU. To był pierwszy raz, kiedy czułem się komfortowo w Supercross. Wygrałem 125 tytułów East Supercross w 2005 roku i 125 West w 2006 roku. Najlepiej pamiętam rok 2006. To była najfajniejsza zabawa w Supercross. Uwielbiałem rower, zespół i uwielbiałem przebywać na Zachodnim Wybrzeżu. Kiedy wygrasz drugie mistrzostwo, wszystko będzie znacznie lepsze. Od rundy otwarcia w 2006 roku byłem facetem do pokonania. I zacząłem otrzymywać około 450 ofert.
KTO BYŁ 450 OFERT? Oczywiście mógłbym zostać na zieleni i pojechać do Monster Kawasaki - i byłem drugi po Jamesie Stewart. Albo mógłbym pójść do Yamahy i zostać „facetem”. W Kawasaki dali mi znać, że będę gościem numer dwa. To mi nie pasowało. Nazwij to ego, ale czułem, że najlepszym krokiem było pójście do Yamahy.
Wygrałeś MISTRZOSTWA NARODOWE AMA 450 DLA YAMAHA W 2007. Miałem problem ze skrzynią biegów na torze testowym Supercross i zepsułem obojczyk. Skończyło mi się brakowanie około siedmiu lub ośmiu rund Supercross. Biorąc udział w zawodach AMA 450 Nationals, jedynym facetem, który mnie martwił, był James Stewart. Czułem się, jakbym miał tych facetów. James miał u mnie przyzwoitą różnicę punktów, ale w dniu, w którym James został ranny, próbował mnie złapać. Naciskał, ponieważ nie był przyzwyczajony do nikogo, kto przed nim ucieknie. Uszczypnął kolano i nagle było to Mistrzostwo każdego. Na końcu dobrze mi poszło po przejściu z podwozia 2007 na 2008. Miałem problemy z włączeniem YZ450F. To był mój największy problem. Mój najgorszy wynik w następnych pięciu rundach po zmianie podwozia to sekunda. Wygrałem trzy ostatnie zawody krajowe w tym sezonie, aby zdobyć tytuł.
CZY TWOJA NAJWIĘKSZA CHWILA? Europejczycy mogą powiedzieć, że Mistrzostwa GP są najważniejsze, ale wielu ich Mistrzów Świata przybywa tutaj, w tym ja, więc osobiście uważam, że największym piórkiem w czapce każdego jest Mistrzostwo Krajowe 450. Czułem się pewnie wchodząc w 2008 r., A potem koła odpadły.
OTO KIEDY MIAŁOŚ SWOJE PROBLEMY Z OCZAMI, PRAWO? Zdiagnozowano u mnie guza czerniaka. Kiedy jesteś w świetnej formie i słyszysz słowo „rak”, jest przerażające. Byłem zły na świat, ale ostatecznie musisz założyć spodnie dla dużych chłopców i zająć się kolejną rzeczą w życiu. W 2008 r. Ścigałem się tylko z czterema pierwszymi Supercrossami i wziąłem resztę roku wolnego, aby rozwiązać mój problem. Zajęło to cały rok 2008 i połowa 2009 roku. Planowałem zrobić Nationals 2009 w Factory Yamaha, ale rozbiłem się w Glen Helen tuż przed startem na zewnątrz i musiałem zrekonstruować kolano.
Wróciłem jako szeregowiec, ale nie byłem ten sam.
„PRETTY GOOD VISION” NIE JEST WYSTARCZAJĄCO DOBRY.
ALE Wróciłeś w 2010 roku. Wróciłem jako korsarz, ale nie byłem taki sam. „Całkiem dobra wizja” nie wystarcza. Miałem jedno dobre oko, ale ciągle się rozbijałem. Wiele osób pamięta wielką katastrofę, którą miałem w Daytona Supercross. Właśnie wtedy, gdy obudziłem się w szpitalu, zacząłem płakać i powiedziałem: „Skończyłem. Nie mogę tego dłużej robić. ”
JAKIEKOLWIEK MYŚLI O SWOJEJ KARIERZE MOTOCROSS? Cieszę się, że przeszedłem przez wszystkie ciężkie czasy, ponieważ dzięki temu wszystko doceniłem. Był taki moment w Europie, kiedy nie zakwalifikowałem się do kilku lekarzy ogólnych. Było zimno. Byliśmy spłukani. Padało i nie mieliśmy żadnych przyjaciół. Pamiętam, jak mówiłem tacie: „Chcę tylko iść do domu. Myślę, że skończyłem. ”
Nigdy nie zapomnę tego, co powiedział: „Nie masz domu. Sprzedałem go, żeby cię tu zabrać i zamierzamy to naprawić. To była prawdopodobnie najlepsza rzecz, jaką kiedykolwiek powiedział, ponieważ pewnie bym się poddał i byłby to największy błąd, jaki kiedykolwiek.