Jeśli myślisz, że wszystkie nowoczesne motocykle crossowe są takie same - z wyjątkiem koloru plastiku - to się mylisz. Mówienie, że Honda CRF2016 450 i 2016 KTM 450SXF są identyczne, to powoływanie się na ignorancję. Na początek Katoom zapewnia o 4-1 / 2 większą moc szczytową więcej niż Honda. To różnica, którą odczuwa jeździec neofita. Potem jest kwestia wydajności zawieszenia, prowadzenia, pokonywania zakrętów i hamowania. Podczas gdy różnica między markami zmniejszyła się w ciągu ostatniej dekady (z wyjątkiem nieudanego sojuszu Kawasaki / Suzuki), oczywiste jest, że różne motocykle są takie - różne.
Jaki jest twój ulubiony czterosuw 450? To właściwie nie jest uczciwe pytanie. Niektórzy jeźdźcy wyobrażają sobie relikt 250 czterosuwowy, dwusuwowy o pojemności 125 cm500, a może nawet dwusuwowy relikt o pojemności XNUMX cmXNUMX z czasów dawno temu (tuż po wynalezieniu jabłka, ale przed przerażającą kostką). Fakt, że jest tak wiele opcji, dodatkowo wzmacnia fakt, że motocrossowe motocykle są inne. Szkoda, że większość producentów odwróciła się od dwusuwów, ponieważ rynek byłby pełen możliwości. Szkoda też, że gospodarka zabrała łabędzia z trampoliny do pustej sadzawki. Ale dygresję.
CO JEST ŚMIESZNE O 250 CZTERECH STOKACH LUB MOŻE BYĆ TRASAMI, NA KTÓRYCH JAZDĘ, JEST
KTÓRE PRAWIE KAŻDY SKOK NA KAŻDYM ŚCIEŻCE MOŻNA WYCZYŚĆ, UDERZAJĄC GO
SZEROKI OTWARTY W TRZECIM PRZEKŁADNI. DLACZEGO? Z CAŁEGO POWODU A 250F
ZWYKŁA WYKORZYSTUJE DOMYŚLNOŚĆ Z OSĄDZANIA ODLEGŁOŚCI
NAJBARDZIEJ SKOKÓW. ZA TO DZIĘKUJĘ.
W kolejności preferencji jazdy na górze listy znajduje się dwusuw 125. Radość z wyciskania małej maszyny wyporowej może sprawić, że człowiek poczuje się nadludzki. Kakofonia ryczących dźwięków z precyzyjnie dostrojonego 125 to muzyka dla moich uszu. Moim drugim wyborem będzie czterosuw 450. Jest to najlepszy rower wyścigowy - zdolny do porównania ze zmodyfikowanym sprzętem i nieco szybszych jeźdźców. 450 daje mi możliwość mocniejszego skręcenia przepustnicy, a następnie podania zastrzyku adrenaliny w klatkę piersiową. Na trzecim miejscu jest 250 czterosuwów. Choć są tak zabawne, jak szybkie, podekscytowanie jest próbą utrzymania tempa w przód, aby skasować następny skok. Zabawne w 250F, a może na torach, na których jeżdżę, jest to, że prawie każdy skok na każdym torze można skasować, uderzając go szeroko na trzecim biegu. Dlaczego? Niezależnie od powodu, 250F zwykle eliminuje zgadywanie przy ocenie odległości większości skoków. Jestem za to wdzięczny. Jeśli chodzi o mój ostatni wybór motocykla, to 250 dwusuwowy bierze ciasto. Dla mnie ten rodzaj maszyny jest zbyt trudny do dokładnego skoku, zbyt wybuchowy jak na mój gust i po prostu zbyt wiele dobrego.
Może byłoby to bardziej odpowiednie pytanie; gdybyś mógł mieć cztery rowery w garażu, które byś wybrał? Według ostatnich sprzedaży rowerów, szanse na zakup KTM 450SXF, Yamaha YZ250F, KTM 350SXF i Yamaha YZ450F (pokazane powyżej). W 2016 roku KTM i Yamaha zdystansowały się od reszty paczki pod względem sprzedaży motocykli terenowych, a KTM zyskało ostatnio na popularności w segmencie motocrossu. Chyba nie jestem everymanem, ponieważ tylko jeden z tych motocykli znajduje się na mojej liście (Yamaha YZ250F). Moje pozostałe trzy opcje to Yamaha YZ125 (najlepszy rower w historii), Kawasaki KX450F (wiem, jak ustawić jeden z nich niemal perfekcyjnie) oraz Kawasaki KX250F (ma najlepszy zakres mocy w klasie 250F). Mój garaż byłby kompletny z tymi czterema rowerami. Mam 25 procent po tym, jak ostatnio kupiłem Yamaha YZ125 za brud.
Na marginesie, jest zabawna historia o powyższym zdjęciu Yamahy YZ2016F 450, którą nakręciłem. 8 lipca ubiegłego roku Yamaha zaprezentowała swój nowy rower na targach Competitive Edge w Hesperia w Kalifornii. Hesperia ma dobre szałasy taco i wystarczającą ilość chwastów, aby zaspokoić westernowy film spaghetti, ale to miejsce nie jest tak malownicze. Więc zamiast fotografować rower ze śladem lub kawałkiem szczotki do szorowania za niebieską maszyną, w jakiś sposób przekonałem personel Yamaha, aby pozwolił mi strzelać na motocyklu na ich pół. Zdobycie YZ450F na dachu nie było łatwe. Podnieśliśmy rower tak wysoko, jak to możliwe, za pomocą mechanicznej bramy podnoszącej, a następnie użyliśmy rampy załadunkowej, aby popchnąć rower do końca. Sprawy stały się szkicowe, kiedy prawie upuściliśmy to na pustynne piętro 15 stóp poniżej. Na szczęście się udało. W przeciwnym razie pojeździlibyśmy na nowym rowerze ze zmiażdżonymi grzejnikami i wygiętą kierownicą.