POCZĄTEK KONIEC MOTOCYKLI MAICO

W 1981 roku Maico 490 został uznany za najlepszy motocykl na torze, aw kolejnych latach za jeden z najwspanialszych motocykli motocrossowych wszech czasów, ale w 1983 roku firma Maico była na skraju upadku. Rodzinna firma z 40-letnim doświadczeniem rozpadała się w szwach. Największym problemem były wewnętrzne spory między członkami rodziny. Zaciekła walka przygotowała grunt pod spektakularną katastrofę. Maico przez lata cieszyły się dobrą opinią i były bardzo konkurencyjnymi rowerami. Ale koła schodziły z linii Maico. Przejście z podwójnych amortyzatorów Mega-1981 z 2 r. na pojedynczy, wymagane do zachowania konkurencyjności w 1982 r., spowodowało bezprecedensową liczbę pęknięć wałka amortyzatorów w tanich, włoskich amortyzatorach Corte Cossa. Lojalni kolarze Maico starali się znaleźć zastępczy amortyzator, większość przesiadła się na Ohlins z mocniejszym trzonem amortyzatora, ale prawdziwy problem tkwił w rosnącej częstotliwości Maico. Tak więc rok 1982 był katastrofalny dla Maico – przeszli z najlepszego motocykla do mechanicznego koszmaru w jednym roku modelowym.

Maico 1981 Mega 490 z 2 r., na którym Jody ściga się na torze Saddleback Raceway. Silnik Macio 490 chłodzony powietrzem.

W 1983 roku Maico wypuściło trzy modele 490 - wersję motocross, desert i enduro. Wersja motocrossowa, która nazywała się Spider, miała czterobiegową skrzynię biegów i zupełnie nowy silnik. Po zaprezentowaniu zupełnie nowych modeli Maico ludzie nie przybyli do salonów sprzedaży, aby zdobyć ich. Problem polegał na tym, że marka straciła mojo. Gorzkie rodzinne bitwy Maischa nie pomogły, a motocykle zaczęły odczuwać jeszcze więcej awarii mechanicznych. Maico zawsze miał problemy z kołami, ale zawodnicy Maico po prostu wysłali swoje koła do Wheelsmith Maico, aby uzyskać sznurowanie krzyżowe. W 1983 r. Tylne piasty eksplodowały, a przekładnie się rozpadały. Ludzie byli wściekli, gdy zawiodło ich drogie Maicos.

To jest Pająk Maico 1983 z 490 roku. Transmisja i piasty mogły się zepsuć. 

Podczas gdy Maico próbował udzielać gwarancji na części, uszkodzenie zostało wyrządzone. Ich reputacja była przez okno. W 1983 roku Maico po raz pierwszy stanął w obliczu bankructwa, odkąd Otto i Wilhelm Maisch rozpoczęli budowę motocykli po II wojnie światowej. Gwarancje na tylne amortyzatory i złe przekładnie wstrząsnęły amerykańskim rynkiem i sprzedaż rowerów spadła. Te trudności zmusiły markę Maico do zarządcy komisarycznego przez rząd niemiecki (który odmówił jej zmniejszenia, co oznaczało, że utrzymywali tę samą siłę roboczą, mimo że sprzedaż spadła z klifu). Gdy rodzina walczyła o bałagan firmy, amerykański dystrybutor próbował ratować swój biznes, łącząc siły z synami założyciela Maico Wilhelmem Maischem, Peterem i Hansem, zmieniając oznaczenie motocykli na M-Stars (aby uniknąć komplikacji prawnych w której rodzina umieściła nazwę marki). Było za późno, ponieważ szybko zmieniające się tempo motocrossu pozwoliło japońskim producentom na szybkie wprowadzenie się i przejęcie całego udziału rynkowego Maico. Niegdyś wielka marka była martwa w wodzie.

Lance Moorwood na Maico 1981 Mega 490 Jody z 2 roku. 

M-Star walczyła do 1986 r., Ale kwiat rozkwitł z róży Maico. Od czasu upadku pierwotnej firmy marka odbiła się od Niemiec, Holandii i Anglii, ale te operacje ratownicze były zawsze niedofinansowane i słabo rozwinięte.

Słynny Danny „Magoo” Chandler na Maico. 

DWUSUWOWY ROWER DIRTOWY | KOMPLETNE ARCHIWUM