JEDNA FOTO I JEDNA HISTORIA: NASTĘPNA WIELKA RZECZ

John Basher

Ciężka jest koroną, która jest oznaczana jako „The Next Big Thing” (TNBT). To etykieta dołączona do najlepszego i najzdolniejszego amatora wyścigów. Ludzie szybko oceniają, chętnie obdarzają takimi a takimi tytułami przyszłych mistrzów. Motocross nie różni się pod tym względem od innych profesjonalnych sportów. Entuzjastyczni fani chcą kupić na parterze i wierzą, że ich cenionym koniem jest następny Ryan Dungey lub Ryan Villopoto (obaj nie byli uważani za TNBT). Mają dużą wiedzę i pasję, lubią przewidywać przyszłość. Niezależnie od tego, czy chodzi o czasy okrążeń, wygrane tytuły amatorów, czy głębokość konkurencji, motocross zazwyczaj hoduje bardzo małą grupę zwycięzców. Nieliczni grają znakomicie na największych scenach, od Loretty Lynn po Mini Olimpiadę i resztę najważniejszych zawodów amatorskich. Jak mówią, krem ​​zawsze unosi się do góry; pszenica oddziela się od plew (wstaw tutaj swój ulubiony idiom).

Istnieje różnica między „The Next Big Thing” a talentem jednego pokolenia. Ricky Johnson był fenomenalny. Josh Hill? Emerytowany 26-latek wygrał 450 Supercross (Minneapolis 2008), ale nie odniósł takiego samego sukcesu w szeregach Pro, jak podczas słynnej kariery amatorskiej (dziewięć tytułów Loretty). Wysypka kontuzji i kiepskich decyzji spowodowała Hill. Z tego czy innego powodu gwiazdy amatorskie, takie jak Ben Riddle, Greg Rand, Nico Izzi, Brian Gray, Billy Payne, Blake Wharton, Mike Alessi i tak wielu innych nie okazały się być największymi zawodnikami, jakie kiedykolwiek widział ten sport. Jednak sukces mierzy się na różne sposoby. Blake Wharton zarabiał przyzwoicie na wyścigach, a teraz ma obiecującą karierę muzyczną. Mike Alessi wciąż ściga się, więc może zdobyć tytuł - coś, co wymyka mu się od ponad dekady.

„KILKA ZOSTAŁA OTRZYMANA JAKO DUŻO WIECZORÓW Z TAKIEGO MŁODEGO WIEKU, JAK ADAM CIANCIARULO. ADAM POWSTAŁ JAKO „NASTĘPNA WIELKA RZECZ”, KIEDY DZIECIĘCY DZIECIĘCY ZBYT WIELE JĘZYKÓW W JEGO NAZWIE BYŁ NA PEE-WEES. NAWET RICKY CARMICHAEL MÓWI WYSOKO Z PODOBNYCH FLORIDIANÓW. ROZMOWA O PORUSZENIU DO ŚWIATŁA. ”

Niewielu otrzymało tyle fanfary od tak młodego wieku jak Adam Cianciarulo. Adam był reklamowany jako „Następna wielka rzecz”, kiedy mały kufel ze zbyt dużą liczbą samogłosek w swoim imieniu był na siusiu. Nawet Ricky Carmichael bardzo dobrze mówił o Floridianie. Mów o byciu rzuconym w światło reflektorów. Wspaniałą rzeczą w Adamie jest to, że nigdy nie generował szumu. Wykonał swoją pracę i zrobił to dobrze. Adam zdobył 11 tytułów Loretty Lynn podczas słynnej kariery amatorskiej i został najlepszym zwycięzcą minibike w historii tego prestiżowego wydarzenia. Cianciarulo płonął. On także dorastał. Adam był raczej mały, kiedy zrobiłem mu powyższe zdjęcie w Racetown 395 w lutym 2012 roku, ale w następnym roku doznał gwałtownego wzrostu.

To mało powiedziane, że profesjonalny debiut Cianciarulo w Hangtown w 2013 roku był bardzo oczekiwany. Niestety, w przeddzień Hangtown zachorował na paskudną serię zatrucia salmonellą, która trzymała go z boku do Budds Creek. Choroba nie ustąpiła, dopóki nie skończyli się obywatele 2013 roku. Mimo to zdobył pierwsze miejsce na podium w pierwszym moto w Utah i okazał się obiecujący. W następnym roku Adam wyszedł zamachując się w Supercrossie, wygrywając swój pierwszy Pro Supercross za pierwszym razem (Indianapolis). Poparł to dwoma zwycięstwami w następnych czterech rundach i był na dobrej drodze do zdobycia tytułu 250 East Supercross. Potem nastąpiła katastrofa. Adam wyskoczył z ramienia podczas treningu w Toronto Supercross i powtórzył to w wyścigu. Poszedł pod nóż, by naprawić uszkodzenia. Operacja przebiegła dobrze, a Adam wyglądał na przygotowanego, aby wyjść silnie podczas serii Supercross 2015 (plotki głosiły, że ścigał się na 250 West). Potem rozbił się podczas poza sezonem wyścigu Geneva Supercross i ponownie zranił lewe ramię. Tak było w przypadku kampanii Adama 2015 Supercross.

Cianciarulo wbierał formy podczas rund otwarcia AMA 2015 Nationals 250. Zdobył swoje pierwsze podium na świeżym powietrzu w Lakewood i osiągnąłby najwyższy poziom w ostatnich etapach serii. Awaria to zmieniła. Adam doznał częściowo rozdartego warga w prawym ramieniu, przygotowując się do Czerwonego Pączka, i ponownie wszedł pod nóż. To wszystko, co napisała dla Nationals 2015.

Z możliwych 54 wyścigów w ciągu ostatnich trzech lat, w których zaplanowano ściganie się Cianciarulo, kontuzje trzymały jego przednie koło z dala od bramki w 34 z tych rund. Jeśli chodzi o statystyki, Adam brał udział w 37 procentach wyścigów od krajowej serii w 2013 roku. Oczywiste jest, że Cianciarulo ma szybkość na zdobycie tytułów. Pytanie brzmi, czy może zachować zdrowie w 2016 roku.

Tyle szumu o uprzejmym „Next Big Thing” odpadło po serii obrażeń. Może to być dokładnie to, co zalecił lekarz (oczywiście oprócz trzymania się z dala od izby przyjęć). Adam jest typem jeźdźca, który pozwala swoim wynikom mówić. Czy będzie kolejnym Rickym Johnsonem, czy też popadnie w zapomnienie, jak wielu amatorów, którzy nie dadzą rady? Nie sądzę, żeby Cianciarulo obchodziło to, co ktoś pomyślał, gdy był rozpruwaczem w minikolorze i na pewno nie powinno go to obchodzić. Znajduje uzasadnienie w osiąganiu swoich celów. Ciągnę za niego.