KLASYCZNY MOTOCROSS IRON: 1978 HARLEY-DAVIDSON MX250

PRZEZ TOM WHITE

Przez najkrótszy czas - krótkie 12 miesięcy - Harley-Davidson był ważnym graczem w świecie motocrossu. Mieli zespół fabryczny (z jeźdźcami Marty Tripes, Rex Staten i Rich Eierstedt), zupełnie nowy rower produkcyjny i nadzieje wdzięcznego narodu jeżdżącego na ramionach. Ale ten naród nie był Stanami Zjednoczonymi; motocykle zostały wyprodukowane we Włoszech.

W 1961 r. Harley kupił 50 procent włoskiej firmy Aermacchi i zaczął wykorzystywać swoją zdolność do budowy niedrogich motocykli, aby oferować klientom maszyny Harley klasy podstawowej. Baja 100s i sprint 250/350 cm1973 były najpopularniejszymi rowerami Aermacchi o małej pojemności i były dostępne jako nowe modele uliczne i terenowe Harley-Davidson w USA. W 100 roku Harley-Davidson przejął XNUMX-procentową kontrolę nad Aermacchi, który miał swoje korzenie w projektowaniu samolotów, i zaczął patrzeć na szybko rozwijający się amerykański rynek motocrossu.

W 1975 r. Harley wyprodukował niewielką serię 65 prototypowych motocrosserów jako test jego bona fides motocross. Motocykle zostały ręcznie zbudowane w dziale wyścigowym Harleya-Davidsona w Milwaukee, a ich najbardziej pamiętną cechą było to, że zamiast amortyzatorów używali skróconych przednich widelców z tyłu. Harley nigdy nie był w stanie przekonać garstki swoich dealerów do zakupu tych maszyn.

Następnie, w 1978 roku, spróbowali ponownie i tym razem dosłownie zmusili swoich dealerów w USA do zabrania nowego Harleya-Davidsona MX1978 z 250 roku (rowery zostały wyprodukowane w 1977 roku, co prowadzi do wielu motocykli MX1978 z 250 roku określanych jako MX1977 z 250 roku). Podobno produkcja miała wynosić około 900 sztuk. Podobnie jak w przypadku modelu z dwoma widelcami z 1975 r., MX250 okazał się porażką i przetrwał tylko jeden rok modelowy, nawet z mnóstwem pieniędzy wydanych na reklamę, promocję i drogich kierowców fabrycznych. Plotka głosi, że chociaż wyprodukowali tylko 900 rowerów, większość z nich nie została sprzedana – a wielu nigdy nie dotarło do USA. Jest mało prawdopodobne, aby zwykła klientela w salonach Harleya była zainteresowana motocyklami dirtowymi lub że motocrossowcy zawędrowaliby do salonu Harley-Davidson w poszukiwaniu motocykla dirtowego.

Po klęsce z 1978 roku Harley sprzedał Aermacchi braciom Castiglioni, którzy zmienili nazwę na Cagiva. Paradoksalnie, w 2007 roku Buell, pod parasolem właściciela Harley-Davidson, uruchomił projekt motocykla motocrossowego o pojemności 450 cm2009 kierowany przez Dave'a Ostermana. Niestety, recesja zabiła nie tylko projekt motocrossowy, ale ostatecznie własność Buella przez Harleya w XNUMX roku.

Akcja motocrossowa nie testował Harleya MX1978 z 250 roku, ponieważ Harley-Davidson bał się testów krytycznych (chociaż reklamowali rower w MXA). Cena detaliczna wynosiła 1695 USD.