MXA MINI-VIEW: TYLNE KOSIARKI

Tyler Bowers jest rodowitym Kalifornijczykiem i ściga się od dziecka. Po umiarkowanym sukcesie jako amator, Bowers przeszedł do szeregów zawodowych. Rok 2008 był przełomowy, ponieważ Bowers zajął szóste miejsce w serii 250 East Supercross i wygrał swój pierwszy wyścig 250 Arenacross. W 2010 roku skupił się na mistrzostwach Arenacross. Kontuzja zakończyła jego sezon przedwcześnie. Bowers zdobędzie tytuł w następnym roku. Z 72 zwycięstwami w Arenacross, Bowers wygrał mistrzostwa AX w latach 2011-2014. Podczas gdy jego uwaga powróciła do Supercross i AMA Nationals, Bowers startował w 250 drużynie Pro Circuit Kawasaki w sezonie Supercross i był zawodnikiem zastępczym Josha. Dotacja dla zespołu Monster Energy Kawasaki Factory 450. Wzrost Bowersa bardziej pasuje do maszyny 450, ale nadal ma wiele do zrobienia w klasie 250.

Czy cieszysz się, że wróciłeś do wyścigów krajowych? W tym sezonie mogłem wypełnić dla zespołu Kawasaki 450 ostatnie cztery dotychczasowe wyścigi. To mój pierwszy sezon outdoorowy od 2009 roku. To dobry powrót, ale staram się oderwać pajęczyny i ponownie przyzwyczaić się do wszystkiego. To było świetne. KX450F był niesamowity. Cały zespół też. To świetna okazja. To najlepszy motocykl na rynku, a teraz posiadanie Kawasaki KX450F z pełnym wysiłkiem fabrycznym jest całkiem niesamowite.

Jak doszło do możliwości jazdy dla Monster Energy Kawasaki? Cóż, jestem całkiem dobrymi przyjaciółmi z Joshem Grantem i wiedziałem, że od jakiegoś czasu ma problemy z kostkami / stopami. Wiedziałem też, że istnieje możliwość, że nie przeżyje lata. Rozmawiałem z nim i powiedział, że prawdopodobnie w jego najlepszym interesie leży wczesna operacja, aby był gotowy na przyszły rok. Miałem przeczucie, że to może się zdarzyć i Kawasaki zadzwonił do mnie. Wiedziałem o tym wcześnie, więc próbowałem się przygotować i przygotować na to. Powiedzieli mi, że JG będzie musiał wycofać się z zewnątrz po zastąpieniu kontuzjowanego Wila Hahna i pójdzie na operację kostki. Byłem w zasadzie trzecią struną. Nazywają facetów takich jak ja trzecim rekrutem. Byłem w domu, ale gotowy i cieszę się, że to robię.

Czy wiesz, dlaczego Josh Grant nie dostał operacji przed sezonem? Myślę, że miał nadzieję wyjść na zewnątrz. Kiedy z nim rozmawiałem, mógł wyjść na zewnątrz, ale w najlepszym interesie wszystkich było, aby przejść teraz i przeprowadzić operację. Dla Kawasaki to nie była taka wielka sprawa, ponieważ mieli mnie jako wsparcie. To nie było tak, jakby musieli się przedzierać, żeby zająć miejsce na rowerze. Josh chciał być w 100 procentach gotowy na następny rok, więc przestał bić się w ziemię. Operacja wydała go na długi czas. Gdyby czekał do końca pleneru, prawdopodobnie zaszkodziłoby to jego sezonowi Supercross 2017.

Jak dostałeś się do wyścigów? Urodziłem się tutaj w Fallbrook w Kalifornii, a mój tata był w wojsku. W Kalifornii wiele osób jeździ dla zabawy na pustyni. Rodziny wychodzą i obozują. Byłem tego częścią. Moja rodzina - mój tata, moja mama i moja siostra - wychodzili i obozowali na pustyni. Zacząłem na czterokołowcu, gdy miałem dwa lata. W wieku czterech lub pięciu lat przeprowadziliśmy się na wschodnie wybrzeże. Większość mojej rodziny pochodzi ze wschodniego wybrzeża. Na wschodnim wybrzeżu nie ma pustyni, w której można by jeździć, więc aby uzyskać takie same wrażenia z jazdy i zabawy, musieliśmy udać się na lokalne tory. Zaczęliśmy ścigać się po lokalnych torach. Włączyłem się w to dla zabawy; niekoniecznie ścigać się. Następną rzeczą, którą znam, jest u mnie błąd wyścigowy.

Czy byłeś zadowolony z wyników 250 Supercross z ostatnich dwóch sezonów? Ścigałem się w serii 250 z Pro Circuit Kawasaki zarówno w sezonie 2015, jak i 2016. Skończyłem w tym roku na piątym miejscu w 250 East. To był dla mnie ciężki rok. Dla większości nie jest to zły finisz, ale dla mnie oczekiwano dużo więcej. Spodziewam się, że będę walczył o mistrzostwo. Miałem operację kręgosłupa w maju zeszłego roku, więc próbowałem z tego wrócić. Właśnie skończyłem sezon Supercross. Cieszę się, że jeżdżę tutaj na świeżym powietrzu.

Jak zmienia się z 250 dla Supercross do 450 dla Nationals?  To duża różnica. Dla mnie to duża różnica na lepsze, bo jestem cięższy. W tej chwili ważę 205 funtów, więc na 250 jestem trochę za słaby. Zwykle ważę więcej niż rower. To nigdy nie jest dobre. 450 ma dużo większą moc i pomaga, zwłaszcza na dużych torach terenowych, takich jak Glen Helen. Na wszystkich dużych wzgórzach 450 bardzo pomaga. Jako większy facet zawsze pasowałem do 450 lepiej, ale to wciąż wyzwanie. KX450F i KX250F mają różne style podwozia do rowerów 2016, więc musiałem się do tego przyzwyczaić. To było w zasadzie jak zmiana marki. Jestem profesjonalistą i na szczęście szybko się do tego przyzwyczajam. To było wspaniałe doświadczenie. Kiedy wsiadłem na fabryczny rower, to było spełnienie moich marzeń. Mam teraz dostęp do wszystkiego, czego potrzebuję, aby ulepszyć rower.

Jaki był twój ulubiony utwór w tym roku? Red Bud. Red Bud był moim pierwszym Nationalem, który zrobiłem w tym roku i jest to mój ulubiony utwór dookoła. To naprawdę mój ulubiony utwór na świecie. Zawsze to uwielbiałem i dorastałem w wyścigach. Southwick był dobry, a Millville też całkiem niezły. Niestety, Red Bud był również moim pierwszym wyścigiem z powrotem i myślę, że moje najgorsze zakończenie w tym roku. Właśnie tam musiałem rozluźnić wszystkie nerwy, ale nadal miałem najwięcej radości.

Jakie masz plany na przyszły rok? Nie mam jeszcze pojęcia. Mam nadzieję, że dostanę trochę więcej wykończeń za pas tutaj na zewnątrz. Nadal próbuję znaleźć przejażdżkę i wszystko załatwić. To interesujące, jak działa ta branża. W zeszłym roku byłem gorącym biletem, ale miałem kontuzję, a teraz ludzie zachowują się, jakbym miał trąd. Mam nadzieję, że wrócę tam, gdzie byłem, ale wciąż pracuję nad rzeczami.