SIDECAR MOTOCROSS: NAJBARDZIEJ NIEZRÓWNANY MOTORSPORT NA ŚWIECIE

Niestety, Mistrzostwa Świata FIM w wózkach bocznych 2020 zostały odwołane z powodu blokad koronawirusa w Europie, ale załoga niszcząca MXA zdecydowała się na to, aby dać fanom bocznych wózków do wypełnienia.

DARYL ECKLUND

Czy jesteś czytelnikiem myśli? Czy potrafisz przewidzieć działania i decyzje ludzi? Jeśli możesz, są szanse, że byłbyś dobry w wyścigach motocrossu bocznego. Tak, możesz mieć swój własny mentalny występ sceniczny w Las Vegas i zarabiać miliony, lub użyć swoich telepatycznych mocy, aby uratować świat przed złem, ale nie miałbyś tyle radości jak wyścigi boczne.

Masz moje słowo. Nie jestem czytnikiem myśli, o czym dowiecie się później; nauczyłem się jednak ściśle współpracować z moim kumplem i towarzyszem MXA jeździec Josh Mosiman, dzięki jedynej w swoim rodzaju okazji, aby rozbić się wokół Glen Helen na wózku bocznym Grand Prix. Po namyśle weź udział w koncercie w Vegas, ponieważ będziesz potrzebować mnóstwa pieniędzy, aby stać się hobby. 

„RALF NIE MUSI ZNALEŹĆ LEPSZYCH AMBASADORÓW DO WYŚCIGÓW SIDECAR NIŻ PIOTR I GERT. NAJWIĘKSZYM LOSEM BYŁO GLEN HELEN, PONIEWAŻ MISTRZOSTWA ŚWIATA BOCZNEGO MOTOCROSSU ODBYWAŁY SIĘ NA RZECZYWISTYCH TORACH. ”

Po doświadczeniach Josha i moim doświadczeniu wydaje mi się, że wyścigi motocykli bocznych są najbardziej niedocenianą dyscypliną sportów motorowych na świecie. To nie jest krzykliwe. Nie można rzucić batem ponad linię mety, a pozowanie do zdjęcia na podium jest bardzo zatłoczone, gdy na platformie jest sześć osób. A jeśli jesteś podobny do mnie, wyszedłeś z kija i piłki, aby ścigać się w motocrossie, ponieważ podobał Ci się jego indywidualny aspekt. Kiedy wygrywasz lub przegrywasz w motocrossie, to nie dlatego, że twój lewy polowy upuścił wyskakujące okienko. W motocrossie wszystko zależy od ciebie, a nie od twojego zespołu. 

Daryl Ecklund (kierowca) i Josh Mosiman (pasażer) MXA musieli sobie zaufać.

Prawdę mówiąc, nigdy nie zastanawiałem się nad wyścigowym motocrossem. Właściwie nie wiedziałem praktycznie nic o wyścigach bocznych, dopóki Ralf Schmidt, dystrybutor TM, nie wpadł na pomysł MXA. Ralf znał sponsorowany przez TM zespół motocykli bocznych w Holandii, który ściga się w wyścigach FIM World Sidecar Motocross Championship i sprzedaje jeden ze swoich motocykli bocznych TM. Ralf, który zawsze szuka sposobów na promocję motocykli TM w Ameryce, kupił platformę u jednego ze swoich kalifornijskich dealerów. Ralf wysłał do Kalifornii 400-kilogramową platformę boczną w ramie WSP wraz z kierowcami TM Peterem Beunkem (pasażer) i Gertem Van Wervenem (kierowca).

Jody była jedyną osobą, którą Josh lub ja znaliśmy, która kiedykolwiek ścigała się na wózku bocznym, a Peter i Gert, młodzi holenderscy asy z wózkiem bocznym, którzy przybyli, aby pomóc nam nauczyć się lin, byli pod wielkim wrażeniem, że Jody jechała z mistrzem świata w motocrossie z 1981 r. Van Heugten w Saddleback Park w latach 1980.

W latach 1980. Jody ścigała się z przyczepą boczną i nauczyła się, jak to robić, korzystając z instrukcji od nieżyjącego Tona Van Heugtena. Peter i Gert byli pod wrażeniem, że Jody znał Ton - ponieważ nadal jest bohaterem wyścigów motocrossowych z przyczepą boczną.

Dlaczego Ralf przyjechał z zestawem bocznym Grand Prix? Uczyć MXA rozbijanie załogi, jak na nim jeździć - podobnie jak Ton Van Heugten dla załogi niszczącej MXA 30 lat wcześniej. Ralf nie mógł znaleźć lepszych ambasadorów wyścigów wózków bocznych niż Peter i Gert. Byli podekscytowani, mogąc zademonstrować nam wyścigi wózków bocznych w Glen Helen.

Najważniejsze dla nich były duże skocznie Glen Helen, ponieważ w przeważającej części Mistrzostwa Świata w motocrossie Sidecar 2020 odbywają się na stosunkowo płaskich torach holenderskich, belgijskich, łotewskich, niemieckich, estońskich, słoweńskich, czeskich i francuskich. Cieszyliśmy się, że przybyli do USA, ponieważ dziesięciokrotnie przyspieszyli naszą krzywą uczenia się. Gdyby nie stali przy torze, aby dać nam wskazówki i praktyczne instrukcje, Josh Mosiman i ja osiągnęlibyśmy więcej rzeczy niż wcześniej. 

Sama waga i moc jazdy na wózku bocznym na torze motocross jest zastraszająca. Chromowane podwozie WSP, które kosztuje ponad 9000 USD, oraz czterosuwowy silnik TM o pojemności 660 cm450 (oparty na znudzonym i głaskanym silniku TM 400MX) to mięso i ziemniaki motocykla. Gdy rower waży 350 funtów suchej masy, a jeźdźcy razem około 750 funtów łącznie, to całkowita waga 660 funtów, którą czterosuwowy silnik 72 cmXNUMX musi ominąć tor. Włoski silnik wypompowuje XNUMX kucyki. Byłoby to niemożliwe do opanowania na rowerze solo, ale z mocą skupioną bardziej na momencie obrotowym niż na mocy, było to idealne rozwiązanie dla tego wózka bocznego. 

 

„MASA JEST TAKŻE PRZYCZYNĄ ZESPOŁÓW SIDECAR URUCHAMIAJĄ WIDOKI LINKOWE PRZEDSTAWIONE W TRADYCYJNYCH WIDELKACH MOTOCROSS. GERT POWIEDZIAŁ, ŻE LEPIEJ PODOBAŁO UCZUCIA REGULARNYCH WIDELEK; JEDNAK KONWENCJONALNE WIDELCE TELESKOPOWE PRZERWAJĄ I PRZECIEKUJĄ CAŁOŚĆ. ”

Zgodnie z zasadami FIM, zespoły World Sidecar Motocross Championship mogą mieć silniki o pojemności od 500 cm1000 do 500 cm750 dla czterech suwów i 80 cm700 do XNUMX cmXNUMX dla dwóch suwów. Był czas, gdy dwusuwowe silniki o mocy XNUMX koni mechanicznych królowały w świecie przyczep bocznych, ale podobnie jak w pojedynczych wyścigach motocrossowych producenci wytwarzają lżejsze i mocniejsze czterosuwowe silniki, które mogą konkurować ze specjalnie zbudowanym dwusuwowym silnikem o pojemności XNUMX cmXNUMX silniki suwowe.

Wiem, co myślisz: „Dlaczego nie ścigają się z czterosuwowym silnikiem o pojemności 1000 cm1000, jeśli mogą?” Gert i Peter słyszeli już to pytanie i poinformowali nas, że ciężar elektrowni o pojemności XNUMX cmXNUMX jest po prostu zbyt duży. Chociaż chromowana rama WSP jest niewiarygodnie silna, waga małego silnika TM, dwóch kierowców i podwozia jest już zbyt duża. Gert Van Werven powiedział, że zespół rozpoczyna sezon GP czterema identycznymi zestawami napędzanymi TM, a pod koniec serii GP ramy zaczynają pękać i rozciągać się. 

Ciężar jest również powodem, dla którego zespoły przyczep bocznych używają widelców z łącznikami prowadzącymi zamiast tradycyjnych widelców motocrossowych. Gert wyjaśnił, że bardziej lubi wrażenie regularnych widelców; jednak konwencjonalne widły teleskopowe cały czas pękają i przeciekają. Ta droga była po prostu zbyt droga, gdy budżet na wyścigi 12-wyścigowej serii Grand Prix przekroczył 100,000 20,000 USD. Ta cena obejmuje wszystko oprócz XNUMX XNUMX USD maszyny - koszty podróży, opłaty za wyścig, hotele, konserwację i części.

Motocross Sidecar jest bardzo popularny w Europie, szczególnie w Holandii, Belgii i krajach byłego bloku wschodniego; ale, podobnie jak w wyścigach AMA Pro, nie opłaca się zbyt dobrze, z wyjątkiem dwóch lub trzech najlepszych drużyn. Większość zawodników i pasażerów Grand Prix pracuje w ciągu tygodnia i zależy od sponsorów, aby związać koniec z końcem. Nie jest to sport, który kierowcy robią, aby zarabiać pieniądze. W rzeczywistości w wielu przypadkach pieniądze pochodzą prosto z kieszeni kierowców. Wyobraź sobie, że pracujesz od poniedziałku do czwartku, wykorzystując cały swój urlop, aby wziąć wolne na wyścig, wyjeżdżając w czwartek wieczorem po pracy, aby pojechać do Estonii, Francji lub Szwajcarii, a następnie (po dniu wyścigów) wracać do domu w nadziei na powrót do praca w poniedziałek. Ci zawodnicy robią to z miłości do sportu, a podczas wyścigów są jak jedna wielka rodzina. To jest styl życia. 

Sidecars są całkowicie wykonane na zamówienie. Mimo że wózek boczny Gert wygląda jak TM, to tylko dlatego, że niestandardowy konstruktor podwozia tworzy osprzęt i mocowania do tworzyw sztucznych i silnika TM. Kiedy zapytaliśmy: „Dlaczego TM?” Gert miał dwa kluczowe powody. Pierwszą była wytrzymałość. Czterosuwowy silnik TM 450 cmXNUMX jest przebudowany, co oznacza, że ​​ścianki cylindra, głowicy i skrzyni są znacznie grubsze niż w modelach KTM, Honda, Yamaha lub Kawasaki. Grubszy materiał oznacza, że ​​producent silnika może wydłużyć cylinder do większej pojemności skokowej bez utraty niezawodności.

Drugim powodem, dla którego wybrali silnik TM, jest to, że nie zmienia się on wiele z roku na rok. Używanie silnika, który zmienia się co kilka lat, oznacza konieczność budowania lub poważnej modyfikacji istniejącego zestawu co kilka lat, a podwozie z przyczepą boczną jest bardzo drogie w produkcji i modyfikacji. Silnik TM 450MX zachował te same punkty montażowe przez ostatnie siedem lat. 

Jak to jest ścigać się z przyczepą motocrossową?  Wierzcie lub nie, kontrolowanie wózka bocznego wymaga dwóch osób. Są połączone na biodrze. Osoba, która kieruje wózkiem bocznym, nazywana jest kierowcą, nawet jeśli nie ma kierownicy. Pasażer wcale tak naprawdę nie jest pasażerem. Pracuje niesamowicie ciężko, aby utrzymać platformę boczną w równowadze i we właściwym kierunku. Nie nazywaj pasażera „małpą”. Jest to uwłaczające określenie, biorąc pod uwagę, jak ważny jest pasażer dla sukcesu zespołu.

„KIEDY POWIEDZILI JOSHOWI, ŻE NIE WYPADAŁEM, CHYCHŁEM TYLKO PO TO, ŻE ICH ZWRÓCIŁ SIĘ DO MNIE I POWIEDZIAŁ:„ JEŚLI WYPADNIE, JESTEŚ NA DRODZE DO WIELKIEGO TURNIEJU, KIEDY DOJECHASZ DO NASTĘPNEGO KĄTA ”

Po zapoznaniu się z dynamiką wyścigów bocznych wiedziałem, że nie zamierzam pozwolić Joshowi na wybór bycia kierowcą lub pasażerem. Miałem zamiar prowadzić. Po obejrzeniu, jak Gert i Peter rozjeżdżają duży tor Glen Helen, i widząc Petera, leżącego z boku wózka bocznego z plecami dotykającymi ziemi, aby unieść ciężar wózka bocznego tam, gdzie powinien być, wiedziałem, że to nie dla mnie . To wydawało się niebezpieczne. Ponieważ Josh jest młodszy, szczuplejszy, ma więcej włosów, a ja jestem jego szefem, miał być pasażerem podczas jazdy.

Powinienem był zwracać większą uwagę na to, co powiedzieli Gert i Peter w odprawie, ponieważ myślałem, że Josh właśnie jedzie na przejażdżkę, kiedy krążyłem wokół Glen Helen. Tak nie było. Być może trzymałem kierownicę i myślałem, że kontroluję, gdzie poszedł wóz boczny, ale wóz boczny nie zwracał uwagi na moją przepustnicę i sterowanie, chyba że Josh to zrobił. 

Gdy zjechaliśmy z linii startowej i ruszyliśmy w stronę stromego, zboczonego pierwszego zakrętu Talladega, przypomniałem sobie wstępną radę Gerta Van Wervena, kiedy zapytałem, jak ominąć duży tor Glen Helen. Powiedział: „Po prostu przypnij to!” Kiedy to powiedział, oczy mi się rozjaśniły i spojrzałam na Josha z szerokim uśmiechem na twarzy. Zacząłem więc mocno łapać gaz, wchodząc w pierwszy zakręt Talladega i słyszałem, jak Josh krzyczy: „Zwolnij!” Zignorowałem go i trzymałem przepustnicę zablokowaną. Gdy wysadziliśmy bankomat, kierownicę obróciłem tak daleko, jak to możliwe, ale wózek boczny jechał prosto. Myślałem, że będziemy latać nad krawędzią 70-mph Talladega. Tuż przed tym, jak zjechaliśmy z toru, Josh uratował nas oboje, pochylając się z boku motocykla, aby rozłożyć ciężar i skręcić. Oboje zaczęliśmy się histerycznie śmiać. Częściowo było to z dreszczyku emocji, a częściowo ze strachu. Na szczęście wciąż byliśmy w jednym kawałku.

„Od tego momentu WIEDZIAŁEM, ŻE POTRZEBUJĘ JOSHA, A JOSH WIEDZIAŁ, ŻE MNIE POTRZEBUJE POZA TOREM BEZ KOŃCA W GÓRĘ NOGAMI POD 400 FUNTAMI BOCZNYM”.

Od tego momentu wiedziałem, że potrzebuję Josha, a Josh wiedział, że potrzebował mnie, aby ominąć tor, nie kończąc do góry nogami poniżej 400 funtów wózka bocznego. Trafiliśmy w ściany, zjechaliśmy z toru i prawie przewróciliśmy się kilkakrotnie, ale każdy błąd przyspieszył naszą krzywą uczenia się.

 To niesamowite, jak potężny był ten rower. Układ napędowy o pojemności 660 cm140 znacznie zwiększył moc bardzo szerokiej tylnej opony XNUMX. Obsługa była niesamowita - to znaczy, jeśli Josh i ja mieliśmy właściwe pozycje. Po każdym okrążeniu, które kliknęliśmy, Peter i Gert ciągnęli nas, by dać nam wskazówki. Najwięcej instrukcji otrzymał Josh. Dla mnie instrukcje były rozmazane, ale dla Josha polegały one na szybszym poruszaniu się, wychylaniu się z wózka bocznego, obejmowaniu mnie ramieniem w zakrętach w lewo, gdzie postawić stopy, jak nie poparzyć się w palenie gorący wydech i, co najważniejsze, nie wypadać. Kiedy powiedzieli Joshowi, żeby nie wypadał, zachichotałem, tylko po to, by odwrócili się do mnie i powiedzieli: „Jeśli on wypadnie, jesteś na najlepszej drodze do katastrofy, kiedy dojdziesz do następnego rogu”. Moja praca była łatwa. Właśnie przekręciłem przepustnicę, ale nie miałem zamiaru powiedzieć Josha o tym. 

Z każdym okrążeniem coraz lepiej pracowaliśmy jako jedno. Uczenie się, co ten drugi zamierza robić przez cały czas, było niezwykle ważne, aby pozostać na dobrej drodze. Musiałem zacząć krzyczeć, jeśli mam coś zmienić. Byliśmy ostrożni ze skoków, gdy usłyszeliśmy, że kilka osób w boksach przewiduje, że nasze koła nigdy nie opuszczą podłoża. Najlepsze było to, że Josh nie miał wyboru na skokach, które zamierzaliśmy spróbować. Nie powiedziałem mu ani nie ostrzegałem; Po prostu poszłam na to.

Pierwszy skok, który trafiliśmy, miał 5 stóp długości. Mogłem wyczyścić ten skok na PW 50 podczas snu, ale PW 50 nie ma trzech kół, waży 750 funtów i przechyla się pod szalonymi kątami bez ostrzeżenia. Przeskakiwanie motocrossu jest jak skok Cadillaca Eldorado. Kiedy byliśmy w powietrzu, zaczynaliśmy iść na boki za każdym razem, gdy Josh nie poruszał się we właściwym kierunku. Ale z każdym okrążeniem stawaliśmy się coraz lepsi (i przy każdej wizycie przy torze u Gerta i Petera). 

„CHCELIŚMY SKOKOWAĆ COŚ WIELKIEGO. OPOWIEDZILIŚMY NASZYM HOLENDERSKIM MENTOROM, ŻE JESTEŚMY NA STOŁU FINISH-LINE JUMP GLEN HELEN. NIE PRÓBOWALI Z NAMI ROZMOWAĆ, ALE TYLKO POSPIESZILI SIĘ TORAMI, ABY UZYSKAĆ ​​DOBRY WIDOK ”.

 

Duże podwójne, podwójny problem. Gert i Peter utrzymywali podwozie WSP w pozycji prostej i poziomej.

Chcieliśmy przeskoczyć coś dużego. Powiedzieliśmy naszym holenderskim mentorom, że skoczymy na blat mety Glen Helen. Nie próbowali nas z tego wyciągnąć, ale pospieszyli ścieżką, aby uzyskać dobry widok. Mylić, czy to zachęta, czy starali się wydostać z drogi zniszczenia, zebraliśmy ostatni róg i skoczyliśmy tak szybko, jak tylko mieliśmy odwagę. Rower uniósł się w powietrze w zwolnionym tempie. I zaczął się poruszać w bok w ultra-zwolnionym tempie. Mogłem powiedzieć, że mieliśmy wysokość i prędkość, aby oczyścić blat stołu, ale nie byłem pewien, co się stanie na lądowaniu. Wylądowaliśmy wszyscy skrzyżowani, ale przyczepa boczna wyskoczyła prosto. Gert i Peter byli co najmniej pod wrażeniem. Czuliśmy się jak bohaterowie wózka bocznego. 

Czułem się winny zmuszając Josha do bicia przez cały dzień jako pasażer, więc zgodziłem się zmienić role. Ja byłbym pasażerem, a Josh kierowcą. Byłem rybą bez wody. Ciężko oddychałem po pierwszym zakręcie. Po dwóch okrążeniach waliłem go w plecy i wrzeszczałem w jego hełm, że mam dość. Nazwałam to dniem. Nogi mnie piekły, a ręce skurczyły się. Zasmakowałem własnej medycyny.

Na szczęście Peter Beunk zgodził się zostać pasażerem Josha, aby Josh mógł naprawdę poczuć, jak to jest ścigać się z przyczepą boczną. Nienawidzę tego mówić, ale byli razem niesamowici. Płynne ruchy Petera z boku na bok pozwoliły Joshowi skoncentrować się na szybkiej jeździe. Wiedziałem wtedy, że to ja jadę właśnie na przejażdżkę; pasażer był odpowiedzialny.

Naprawdę trudno wyrazić słowami, ile radości sprawiło to doświadczenie. Jazda na specjalnie zaprojektowanej maszynie o wartości 20,000 XNUMX USD, która ma całą moc, której potrzebujesz na wyciągnięcie ręki, to prawdziwy przypływ adrenaliny. Posiadanie dobrego przyjaciela współpracującego z tobą, aby wspólnie doświadczyć tej samej zabawy, jest również dość pośpiechu. Dzięki, Gert i Peter, za lekcje, a Ralf za pozwolenie nam włamać się do twojej nowej jazdy.

Uwaga: Niestety mistrzostwa świata w motocrossie w 2020 roku zostały odwołane przez FIM z powodu obaw o koronawirusa.

OBEJRZYJ TO, ABY ZOBACZYĆ O CZYM SIDECAR MOTOCROSS