Wiodący link lub brakujący link: niesamowity widelec, o którym zapomniał

Późny Dave Bickers na wiodącym łączniku Greeves (z aluminiową ramą).

Z całym hukiem na temat nowej generacji widelców motocrossowych, istnieje widelec, o którym zapomniał czas - wiodące linki. Jednak wielu motocyklistów, którzy ścigali się lub eksperymentowali z tym projektem, uważają, że dostali go w krótkim czasie kierowcy świadomi mody. Roger DeCoster należy do grona fanów widełek. DeCoster ścigał się w 500 Mistrzostwach Świata w Motocrossie dla zespołu Suzuki z zestawem czworokątnych widelców z zawieszeniem Ribi, a kiedy DeCoster odszedł do zespołu Honda w 1980 roku, przekonał Hondę do zakupu praw do projektu Valentino Ribi.

Valentino Ribi pracuje nad dziełami Rogera DeCostera, widelcami Suzuki.

DeCoster nie był jedynym jeźdźcem, który wierzył w widelce łączące. W latach 1960. i wczesnych 70. wiele motocykli było wyposażonych w widelce z łącznikami prowadzącymi, często nazywane widelcami Earles. W przeciwieństwie do typowego teleskopowego widelca, wiodące ogniwa miały niesamowitą zdolność wspinania się na nierówności i przeszkody, składając przednie ogniwo zawieszone na amortyzatorze do góry i do tyłu z siłą uderzenia. Greeves, DKW, DOT, Cotton, Sachs, a nawet BMW byli wielkimi zwolennikami widelców z linkami wiodącymi.

Wiodące ogniwa były lżejsze niż widły teleskopowe, chociaż wyglądały na cięższe. Mogliby wspinać się nad przeszkodami bez wyginania się rurki widelca do tyłu. Miały minimalne tarcie ze względu na dźwignię składanego do tyłu ramienia. Gdyby mieli wadę, niektóre wczesne widełki prowadzące sztywnieją i wznoszą się podczas gwałtownego hamowania, ale problem ten można łatwo rozwiązać, sprawiając, że przedni hamulec się unosi.

BMW było wielkim zwolennikiem wiodących widełek z linkami, a wiele ich motocykli od lat 1940. do 1960. XX wieku było wyposażonych w wiodące linki.

Jeśli Twój rower nie był wyposażony w wiodące linki, możesz kupić wersje na rynku wtórnym od Swenco lub Van Tech. Młody Jody Weisel zaczął ścigać się z Sachsem 125 wyposażonym w wiodący link pod koniec lat 1960., a kiedy przeszedł na Hodaka 100s i 125s, prowadził widelce Swenco na rynku wtórnym. Rich Thorwaldson był fabrycznym kierowcą Suzuki, którego kariera po wyścigu koncentrowała się na budowie wahaczy do motocykli motocrossowych w latach 1970–80. Rich był byłym kierowcą pustynnym, który wierzył, że wiodące linki można zaktualizować do pracy na nowoczesnych motocyklach. Jego Thorks z 1979 roku był bardzo dobry, bardzo tani i bardzo lekki.

Założyciel ATK Horst Leitner pracuje nad swoim równoległobok widelec motocross.

Widelec do roweru górskiego Horst Leitner AMP Research naśladował jego konstrukcję równoległobok widelec motocross - z dwoma ramionami składanymi do tyłu i do tyłu podczas pokonywania nierównego terenu.

Na początku lat 1990. wynalazca ATK / AMP Horst Leitner opracował prototypowy zestaw widelców z łączeniem wiodącym, który połączył pomysły Earlesa i Ribi w jeden projekt widelca. Leitner miał nadzieję, że rozwidlenia staną się opcją w motocyklach ATK 406 i 604. Czterokrotny mistrz 250, Gary Jones, był jeźdźcem testowym w tym projekcie, ale Leitner sprzedał ATK, a kiedy odszedł, projekt został odłożony na półkę, chociaż Horst zrewidował go później w popularnym widelcu rowerowym AMP Link.

Jeden z najładniejszych motocykli, jakie kiedykolwiek wyprodukowano, Dot 1964 miał również najładniej wyglądające widelce z łączem prowadzącym. Chromowane amortyzatory dodały klasy.

Jeden zespół fabryczny eksperymentował nawet z umieszczeniem małych widelców z łącznikiem prowadzącym na spodzie zestawu widelców teleskopowych. Pomysł polegał na tym, aby przednie ramiona pochłaniały małe nierówności, podczas gdy teleskopowe wchłaniały duże elementy. Nigdy nie ujrzał światła dziennego (poza fabryką).

Kiedy DeCoster opuścił Team Suzuki dla Hondy, przekonał ją do zakupu praw do widelca Valentino Ribi. Honda wykonała kilka prototypów aluminium obrabianych CNC (w tym na tym dwucylindrowym RC125), ale odłożyła na półkę ten pomysł ze względu na jego złożoność i koszt.

Co się stało z widelcami z wiodącymi linkami? W latach 1970. udoskonalenie widełek teleskopowych sprawiło, że wiodące ogniwa wyglądały staroświecko - i, jak to często bywa, jeźdźcy ery porzucili wiodące ogniwa, by zrobić kolejną wielką rzecz. Honda zbudowała kilka egzotycznych, ultralekkich wersji Ribi zaprojektowanych przez CNC, ale zdecydowała, że ​​rynek motocykli nie jest gotowy na tak radykalnie wyglądający pomysł.

Najpopularniejsze były widełki prowadzące Greeves Challenger z 1967 roku. Można również zauważyć odlewaną aluminiową rurę dolną.

Cheney połączył czterosuwowy, wstrząsy powietrzne i szaleństwo wiodących ogniw w jedną ostateczną maszynę napędzaną przez Yamaha. Widelce były spinem na Czworobokach Ribi.

To włoska Villa MX250 z aluminiowymi widelcami czterostronnymi Ribi. Widelce zostały zbudowane na długo przed tym, jak Honda kupiła projekt od Valentino Ribi.

Cotton Cobra został wyposażony w wiodące ogniwa Armstronga.

Większość motocykli bocznych nadal korzysta z wiodących ogniw, aby utrzymać masę silnika o dużej średnicy i dwóch mężczyzn. Tutaj Jody Weisel napędza bliźniaczą silnik Yamaha 650 Wasp na drugie miejsce w California Sidecar Championships w 1983 roku.

Technicznie te widelce Cheney są łącznikiem końcowym, ale koncepcja jest taka sama.

To jest Hodaka Super Rat z widelcami prowadzącymi Swenco. Widelce Swenco były na rynku wtórnym przykręcane, które używały standardowych potrójnych zacisków do trzymania chromowanych nóżek widelca. Przedni wahacz został odlany z aluminium. Wstrząsami byli Curnutts.

Ten Greeves Griffon 380 był jednym z ostatnich motocykli z fabryki Greeves z wiodącymi ogniwami w połowie lat 70-tych. Widły teleskopowe szybko zastępowały wiodące ogniwa.

Sachs / DKW 125 wyprodukowany w Niemczech był jednym z pierwszych popularnych motocrossowych motocykli typu 125 sprzedawanych w Ameryce. Pierwotnie był wyposażony w widelce z łączem wiodącym, ale większość jeźdźców wybrała opcjonalne teleskopy, gdy zostały udostępnione.

Thorks zmarłego Richa Thorwaldsona (dla widelców Thor) były o 4 funty lżejsze niż 36-milimetrowe widelce teleskopowe tamtych czasów. Thorks używał dwóch amortyzatorów S&W Stroker II i miał 11 cali skoku. Thorks był sprzedawany za 375 $ bez amortyzatorów lub 475 $ z amortyzatorami. Zwróć uwagę na pływający przedni hamulec, który powstrzymał widelec przed podnoszeniem się podczas hamowania.

Zawodnik testowy MXA, Lance Moorewood, porusza się po tylnym siodle na motocyklu Yamaha YZ1980 z 250 roku wyposażonym w amortyzator powietrzny Thorks i Fox. Wstrząsy na Thorks są przez S&W.

Odrestaurowana Yamaha YZ1979 z 125 roku Dana Alamangosa z Thorks i Fox AirShox.