FLASHBACKOWY PIĄTEK! MXA WYŚCIGI NA LODZIE Z WŚCIEKŁYMI RYBAKAMI I PRAGNIENIEM SIĘ CIEPŁO

Potrzeba techniki i nieustraszoności, aby rozłożyć tylny koniec na lodzie. Prawidłowo wykonane może być ekscytujące. Jednak po zepchnięciu za daleko szybko znajdziesz się w zaspie śnieżnej.

PRZYGODA MXA: CHŁOPCY MXA PIERWSZYM NURKOWANIEM W NIEZNANYCH WODACH… ZAMROŻONEJ WODZIE

John Basher

Jeśli jesteś podobny do mnie, śnisz za każdym razem, gdy przechodzisz obok plakatów podróżnych na lotnisku i zastanawiasz się, jak fajnie byłoby wskoczyć na lot do Maui lub Miami. Klimat umiarkowany i obfite nasłonecznienie są głównymi atrakcjami, gdy twoim prawdziwym miejscem docelowym jest Minneapolis lub Minot - lub, w moim przypadku, Milwaukee. Milwaukee, najbardziej znana z browarów, jest sadzona na brzegu jeziora Michigan. Z tego, co wiem, Milwaukee może być majestatyczny w lecie, ale kilka miesięcy temu byłem tam, gdy termometr ledwie pokazywał rtęć. Gryzące wiatry nie mogą stłumić 5.7 miliona mieszkańców Wisconsin, którzy mają nadzieję i modlą się o kolejną Lodową Miskę dla Packerów, ale szybko dotarło to do mnie.

LOS ANGELENOS NIE JEST W STANIE ZROZUMIEĆ TRUDNOŚCI, KTÓRE MUSZĄ Znosić ci ze stanów graniczących z Kanadą – drżymy, gdy na zewnątrz jest 65 stopni.

Chociaż 10 lat życia w SoCal złagodniało, potrafię utożsamić się z ludźmi z Wisconsin. Dorastałem 45 minut na południe od Buffalo. Dla tych, którzy znają pogodę na północy stanu Nowy Jork, powiem, że mieszkałem w centrum „południowego pasa śniegu”. Lodowate powietrze znad Kanady unosiło się nad jeziorem Erie, zbierając wilgoć, krystalizując ją i zrzucając śnieg pod moje drzwi. Świetnie nadawał się do jazdy na nartach, snowboardzie i skuterze śnieżnym, ale w większości utrudniał życie. Los Angeles nie mogą zrozumieć trudów, jakie muszą znosić mieszkańcy stanów sąsiadujących z Kanadą – Kalifornijczycy drżą, gdy na zewnątrz jest 65 stopni.

Życie w SoCal to obosieczny miecz. Zapomnij o stresowaniu się nad garderobą - wystarczy dżinsy i bluza w zimie; a spodenki, koszulka i klapki działają przez pozostałe 10 miesięcy. I jak mówi piosenka: „W Południowej Kalifornii nigdy nie pada”. Jednak przy tych błogosławieństwach pogodowych pojawia się klątwa. Zostałem przemieniony. Moje ciało zmieniło się w oczekiwanie wspaniałej pogody przez cały rok. Stałem się zdrajcą moich korzeni w Buffalo. Teraz zimna pogoda szokuje moje kończyny do tego stopnia, że ​​moja szczęka drży w pochmurny dzień.

To jest moment mojej historii, w którym powinienem wygodnie przypomnieć, że MXA aktywnie podchodzi do poszerzania naszych horyzontów. Mówiąc najprościej, próbujemy wszystkiego, co ma dwa koła i silnik. Oczywiście, prawdopodobnie już to wiedziałeś. Chociaż nasze serca są związane z motocrossem, od czasu do czasu lubimy nurkować w nieznanych wodach. Czasami wychodzimy podrapani i zakrwawieni, ale zawsze jesteśmy zachwyceni tym, jak inni entuzjaści dwóch kółek znajdują radość w wybranej przez siebie pasji.

MXA CHCIAŁA WYŚCIGI NA LODZIE — I MOŻE W CZASIE Wpadliśmy na ten pomysł, NIE POŁĄCZYLIŚMY WYstarczająco KROPK, ABY ZROZUMIEĆ, ŻE LÓD OZNACZA RÓWNIEŻ ZIMNO.

To wyjaśnia, dlaczego Daryl Ecklund i ja znaleźliśmy owllves w Milwaukee, Wisconsin, w środku zimy. MXA chciało jeździć na lodzie - i być może w momencie, gdy wpadliśmy na ten pomysł, nie połączyliśmy kropek na tyle, by zdać sobie sprawę, że lód oznacza również zimno. Jednak pięć minut w Milwaukee skupiło się na dwóch koncepcjach „lodu” i „wyścigów”. Było zimno, a świadomość, że w Glen Helen było 85 stopni, nie rozgrzała sercówek mojego serca.

Na szczęście miałem za sobą kilka rzeczy. Zabrałem ze sobą asystenta redaktora MXA, Daryla Ecklunda, na przejażdżkę. Daryl jest rodem z SoCal i ma ograniczone doświadczenie w mrożeniu. Nigdy nie był naprawdę, głęboko i boleśnie zimny. I odwrotnie, moje palce u rąk i nóg zostały odrętwiałe niezliczoną ilość razy podczas nowojorskich zim. I chociaż od dziesięciu lat nie przeszedłem procesu zamrażania, przynajmniej wiedziałem, jak ograniczyć dyskomfort spowodowany latami jazdy na nartach i jazdy na nartach. Z drugiej strony Ecklund był Kalifornijczykiem bez pojęcia, który nałożyłby płaszcz, gdyby drzwi lodówki były zbyt długo otwarte.

Najlepszym sposobem na opowiedzenie tej historii jest przewinięcie do początku, przeskoczenie do końca, a następnie wypełnienie wszystkich pozostałych dziur obrazowym opisem naszej przygody. Po pierwsze, pomysł nie pojawiłby się bez poparcia ze strony kierownika Yamaha z Midwest, Jima Drummonda. Jim mieszka w Oshkosh w stanie Wisconsin. Wraz ze swoimi dwoma chłopcami, Mikiem i Jake'em, są aktywnymi entuzjastami motocrossu. Są również doświadczonymi jeźdźcami na lodzie. Gdy śnieg zacznie sypać każdej zimy, ludzie z Drummond wymieniają swoje guziki na opony z kolcami.

Kilka lat temu Jim Drummond wziął udział w trzygodzinnym wyścigu wytrzymałościowym w lodzie na jeziorze Kettle Moraine w Campbellsport w stanie Wisconsin dorocznym funduszem butów stalowych i świetnie się bawił. Pomyślał więc, że świetnym pomysłem byłoby wzięcie udziału w wyścigach lodowych załogi wraków MXA. Tim Olson pracował w MXA przez ponad dekadę, zanim podjął pracę jako public relations Yamahy - zorganizował wyprawę na wyścigi na lodzie z Jimem Drummondsem Urginem, ale tylko wtedy, gdy został przywrócony na ten dzień jako kierowca testowy MXA.

WEDŁUG NASZEGO SPOSOBU MYŚLENIA, KOPALIŚMY POWAŻNIE OGONEM — SZCZEGÓLNIE biorąc pod uwagę, że jeden z naszych jeźdźców nigdy wcześniej nie widział lodu poza szklanką.

Tim Olson, Daryl Ecklund i ja mamy skromne referencje wyścigowe; Ecklund ścigał się w zawodach krajowych AMA, Olson wygrał wyścig MX de Reygades we Francji, a ja jestem solidnym średniozaawansowanym weterynarzem. A co z byciem zawodnikami na lodzie? Cóż, w ciągu trzech godzin przejechaliśmy 18 okrążeń, czyli o jedno okrążenie mniej niż ogólny zwycięzca. Naszym zdaniem daliśmy z siebie wszystko — zwłaszcza, że ​​jeden z naszych jeźdźców nigdy wcześniej nie widział lodu poza szklanką. Pokonaliśmy drużyny składające się z doświadczonych zawodników lodowych i doświadczonych tropicieli terenowych.

UDERZAŁ PODŁOŻA JAKO WOREK ZIEMNIAKÓW I ZOSTAŁ OPIEKI W BANKU ŚNIEGOWYM. I DZIĘKUJĘ ZA FLUFFY SNOW, ZARABIAŁ ŚMIECH.

Najistotniejsze pytanie dotyczy trudności ścigania się motocyklem crossowym na lodzie. Aby w pełni odpowiedzieć, wymagana jest podstawowa wiedza na temat poziomu umiejętności, chęć do zderzenia, miłość do niskich temperatur i chęć wydawania pieniędzy na opony przeznaczone do wyścigów na lodzie. Oto zestawienie tego, czego potrzeba, aby jeździć na lodzie.

(1) Umiejętność: Możesz być na dowolnym poziomie umiejętności. Od początkującego do eksperta nie ma znaczenia (choć doświadczenie pomaga).

(2) Awarie: Rozbijesz się, ale powinieneś był zdawać sobie z tego sprawę, zanim dotarłeś tak daleko. Katastrofa jest katalizatorem, który uwalnia adrenalinę do krwioobiegu.

(3) Współczynnik chłodu: Wyścigi na lodzie są zimne. Lepiej być! Pamiętaj, że pilotujesz motocykl o wadze 240 funtów na zamarzniętej wodzie. Na szczęście nasze obawy przed wpadnięciem do wody uspokoiły się, gdy zobaczyliśmy ciężarówki jadące wokół jeziora. Jeśli jest wystarczająco gruby dla Chevy Bubby, to jest dla nas wystarczająco wytrzymały.

(4) Szpilki: Wyścigi na lodzie są tanie… po zainwestowaniu w opony z kolcami. Mieliśmy szczęście jeździć osobistą Yamahą YZ450F Jima Drummonda, która była wyposażona w ręcznie robione opony z kolcami, wykonane przez kierowcę enduro AMA Hall of Fame, Jeffa Fredette'a. Opony z kolcami to sztuka wymagająca umiejętności i przemyślenia. Każdy kołek jest ustawiony pod określonym kątem, aby zapewnić maksymalną przyczepność, gdy rowerzysta pochyla rower na boki. Nasza tylna opona miała około 680 jednocentymetrowych śrub lodowych, a przód miał kilkaset kołków. Jeśli chodzi o koszty, Fredette pobiera 340 USD za tył i 230 USD za przód. Oszczędzanie polega na tym, że opony wytrzymują kilka sezonów.

Daryl i ja byliśmy całkowitymi neofitami, kiedy dotarliśmy do jeziora Kettle Moraine, więc postanowiliśmy obciąć zęby na dzień przed wyścigiem wytrzymałościowym, ćwicząc w sobotę wokół lodowego owalu. Mamy zwyczaj wskakiwania w głowę, a Ecklund próbował wyrzucić YZ450F w sekundę po tym, jak kołki napotkały lód. Nieustraszony i szybki, ciągle podnosił poziom intensywności, dopóki nie przesuwał tylnej opony dookoła 100-metrowych zakrętów lub lądował na śniegu.

Daryl Ecklund jest wiele rzeczy - mądry, utalentowany, doświadczony, szczery - ale ma jedną słabość: przesuwa granicę, a następnie pcha dalej, aż do katastrofy. Biorąc pod uwagę, że Daryl nigdy nie jeździł motocyklem na lodzie, zaczął tańczyć z katastrofą, dopóki nie znalazł swojej strefy komfortu. Nawet klan Drummond, sami nienaganni jeźdźcy na lodzie, byli zaskoczeni umiejętnościami Ecklunda. Ale dokładnie w momencie, w którym wyraziliśmy zdziwienie jego szybkim przejściem, zobaczyliśmy w oddali śnieżnego białego puchata i zdaliśmy sobie sprawę, że Daryl przesunął granicę tylko o włos za daleko. Uderzył o ziemię jak worek ziemniaków i zatoczył się w zaspie. I dzięki puszystym białym materiałom zaczął się śmiać.

Płynnie naciskaliśmy przepustnicę, staraliśmy się unikać przedmuchania na zakrętach, nigdy nie dotykaliśmy sprzęgła i ustawialiśmy ludzi zamiast dawać im przesuwanie.

Jeśli chodzi o atak na lodowy owal, wahałem się, czy jeździć po lodzie, że nawet moje buty ślizgały się na każdym kroku, ale szybko zdałem sobie sprawę, że przyczepność jest duża. To uczucie było porównywalne z jazdą Supermoto, z dużo mniejszym strachem przed wysoką bocznicą. Utrzymanie silnika YZ450F okazało się skuteczne; w przeciwnym razie tylny koniec zatrzasnąłby się i stałby w niekontrolowany sposób luźny. Wysokie przełożenie i szeroki zakres mocy zachęcały do ​​kontrolowanego sterowania przepustnicą. Płynne i konsekwentne były najlepsze sposoby na jazdę na lodzie; w przeciwnym razie tył zapaliłby się jak latarnia morska. Chociaż byłem o wiele mniej wdzięczny niż Daryl, czułem, że w dzień wyścigu będę mógł sobie poradzić.

Naszą największą przeszkodą podczas całej podróży była walka z Matką Naturą. Chociaż uniknęliśmy wiru polarnego, który przetoczył się przez większą część kraju w ciągu ostatniej zimy, Wisconsin nadal był lodowiskiem, kiedy tam byliśmy. Rtęć zanurzyła się w jeziorze do 10 stopni. Podeszliśmy do desperackich środków, aby się ogrzać, co oznaczało ubieranie się warstwami. Funkcjonalna forma atutowa, ale Daryl i ja się tym nie przejmowaliśmy. Śnieg nie dbał o to, jak wyglądaliśmy, podobnie jak gniewni rybacy na lodzie, którzy potrząsali głowami za każdym razem, gdy nasz YZ450F uderzał w ogranicznik prędkości. Szybko zdaliśmy sobie sprawę, że utrzymanie ciepła było najważniejsze, gdy jedziesz na zamarzniętym jeziorze w środku Wisconsin.

Jeśli chodzi o sam trzygodzinny wyścig wytrzymałościowy, było 72 drużyn złożonych z wielu zawodników. Było też kilku szaleńców, którzy zdecydowali się wyprasować trzygodzinne wydarzenie, w tym słynny płaski tracker JR Schnabel. Była też kobieta imieniem Kristina Zmuda, która pojawiła się w dniu wyścigu bez wsparcia w pit stopie, zapisała się i zrobiła to solo. Jakże trafne było to, że jej nazwa zespołu to Miss America. Kurs trwał 6.5 mil i zawierał ponad 100 zwojów o różnych stopniach i prędkościach, dalekie od tego, co ćwiczyliśmy dzień wcześniej.

Daryl był oczywistym wyborem na start w Team MXA. Z łatwością był najszybszy w naszej grupie i błagał, by dawać przykład. Ścigając się w klasie wagi ciężkiej, szliśmy razem z profesjonalnymi tropicielami brudu i wykwalifikowanymi zawodnikami na lodzie. Nie obchodziło nas to. Być może to nasza mentalność motocrossowa lub to, że nieświadomi stojących przed nami wyzwań, sprawiły, że byliśmy tak zarozumiali. Z perspektywy czasu jechaliśmy idealny wyścig dla jeźdźców, którzy nigdy wcześniej nie ścigali się na lodzie.

Daryl rozpoczął karierę i zaczął przecinać paczkę. Daryl był kulą niszczącą - bezwzględną na lodzie i pozbawioną strachu. Tim Olson i ja przyjęliśmy inne podejście. Płynnie pracowaliśmy na przepustnicy, staraliśmy się unikać przedmuchiwania przez zakręty, nigdy nie dotykaliśmy sprzęgła, i ustawialiśmy ludzi zamiast dawać im pracę ślizgową.

KAŻDEGO DNIA ZABIERAM SUNNY SOCAL NA HIPOTERMIĘ I ZŁODZIEJNYCH RYBAKÓW. ALE NIE MAM NIC TYLKO PODZIW DLA MOTOCYKLI, KTÓRZY NIE PAKUJĄ GO, KIEDY MATKA NATURA PODNOSI SWOJĄ BRZYDKĄ GŁOWĘ.

Jednak Tim i ja również chcieliśmy wygrać, dlatego zarejestrowaliśmy tylko cztery okrążenia. Wkład Ecklunda w drużynę polegał na przejechaniu 10 okrążeń, w tym finałowym sprincie do mety. Ta strategia, wraz z dobrze wykonanymi pit stopami, doprowadziła nas do godnego szacunku wyniku. Oczywiście byliśmy rozczarowani, że nie wygraliśmy, ale byliśmy abecedarianami nad jeziorem uczonych. Lądowanie na siódmym miejscu spośród 31 drużyn w naszej klasie było wielkim szlemem dla trzech facetów z krainy owoców i orzechów. Poza tym była to impreza charytatywna dla Steel Shoe Fund. Wyścigi miały być zabawne, a nie bezwzględne.

Wyścigi na lodzie są dostępne, ale pod puszystymi przedmiotami jest twardy jak skała i śliski lód.

Nasza przygoda na lodzie była niezapomniana. Było kilka szczególnych wspomnień, które będziemy pielęgnować na zawsze. Tor wyścigowy zajął większość jeziora Kettle Moraine. To nie pasowało do rybaków na lodzie, którzy rozbili obóz w pobliżu kursu. W praktyce zauważyliśmy kilku rybaków salutujących jednym palcem, kiedy przejeżdżaliśmy obok. Witamy w Wisconsin! Ponadto podczas wyścigu pługi śnieżne sprzątały tor. To jak buldożer pracujący na torze motocrossowym pośród moto. To było szkicowe. Umywalka z przodu przy dużej prędkości wysłałaby nas pod koła pługa. Nie zapomnimy wkrótce, jak to było przejeżdżać przez serie pługów, próbując ominąć innych kierowców.

Nawiązaliśmy wielu przyjaciół w Wisconsin i jednego wroga. Nazywał się JR Schnabel. Ecklund zirytował mistrza toru wyścigowego, ścigając się z nim. JR nie był pod wrażeniem taktyki motocrossowej Daryla i zastosował kilka ruchów na wynos, których nauczył się w wyścigach na bezdrożach. Nie pracowali nad bystrym kierowcą motocrossowym, ale Schnabel był najszybszym facetem na lodzie i zasługiwał na szacunek za swoje umiejętności na lodzie. W nadchodzącym roku nie oczekujemy kartki świątecznej od JR Schnabela.

Daryl Ecklund pokazuje, co się stanie, gdy popełnisz błąd.

Czy zamierzam odejść ze słonecznego dnia na lokalnym torze motocrossowym, aby rozpocząć karierę w wyścigach na lodzie? Absolutnie nie. Każdego dnia wezmę słoneczną pogodę i dziewczyny w bikini zamiast hipotermii i wrogich rybaków. Ale jako zreformowany sportowiec na zimne dni nie mam nic poza podziwem dla kierowców motocykli, którzy nie pakują go, gdy Matka Natura podnosi brzydką głowę. I chciałbym jeszcze raz spakować się, aby raz jeszcze przejechać Yamahę YZ450F wokół jeziora Kettle Moraine - ale chciałbym, żeby następnym razem było nieco cieplej, powiedzmy 20 stopni.