RETROSPEKCJA PIĄTEK | MISTRZOSTWA GUY COOPERA 1990

Guy Cooper na swoim fabrycznym Suzuki RM125.

Rok 1990 był punktem kulminacyjnym w karierze Guya Coopera. Cooper miał na początku niezwykłą profesjonalną karierę. Po raz pierwszy zaczął ścigać się zawodowo w 1984 roku. Cooper nabrał rozpędu, wchodząc do głównych lig, wygrywając mistrzostwa stanu Oklahoma. Jego najlepszy wyścig sezonu odbył się w Red Bud, gdzie zajął piąte miejsce. Chociaż był w cieniu liderów klasowych, Jeffa Warda i Johnny'ego O'Mary, AMA zauważyło to. Cooper w 1984 roku zdobył nagrodę AMA Rookie of the Year.

W 1985 Cooper ścigał się w Daytona na swoim pierwszym (i jedynym) Supercrossie roku. Ukończył 18 miejsce. Podczas gdy reszta roku skupiała się na klasie 125 w zawodach AMA Nationals, Cooper zaczynał swoją karierę w Supercrossie na 250 dwusuwach, podczas gdy ścigał się na 125 dwusuwach na świeżym powietrzu. Ten trend utrzymywał się do 1992 roku. Suzuki szukało kolejnego 125 mistrza outdooru. Nie zdobyli tytułu 125 Championship od 1981 roku, kiedy Mark Barnett zdobył swój trzeci z rzędu tytuł w klasie. Z wyjątkiem biegu Jeffa Warda w 1984 roku, Honda zdominowała klasę 125 na świeżym powietrzu. Rok po roku wypuszczali zawodników Championship. Cooper był kierowcą Hondy, ale nie wygrał mistrzostw - od 1987 do 1989 roku zakończył serię na trzecim miejscu pod względem punktów.

W 1987 roku Suzuki miał faceta, który walczył o mistrzostwo, George'a Hollanda. Holandia zajęła drugie miejsce w 1987 punktów. W 1988 roku Holandia przeszła na Hondę i wygrała 125 Championship. Cooper został ponownie pokonany przez kolegę z drużyny. Do 1990 roku do klasy 125 weszło całkiem sporo nowych jeźdźców. Jean-Michel Bayle, Jeff Emig, Steve Lamson, Jeff Matiasevich i Mike Kiedrowski byli zawodnikami, którzy potrafili walczyć blisko przodu.

Sezon rozpoczął się w Gatorback Cycle Park na Florydzie. The „Orphan National” wydarzyło się na początku marca, więc zakładano, że nie nada tonowi całego sezonu. Tak było. Mike Kiedrowski wyeliminował Jean-Michela Bayle'a, Jeffa Matiasevicha i Guya Coopera o zwycięstwo. 1 kwietnia Guy Cooper wygrał Hangtown, pokonując Jean-Michel Bayle. Podczas gdy pozostali dwaj zostali pochowani w środku stada, wszyscy wrócą blisko przodu w trzeciej rundzie. Jeśli ktoś mógł wyprzedzić Coopera, to był to Mike Kiedrowski. „MX Kied” miał dobry start i powstrzymał Coopera, uciekając sprintem. W Lake Sugar Tree Mike właśnie to zrobił, kończąc dzień wygraną 1: 1, podczas gdy Cooper musiał walczyć z Jeffem Emigiem.

W High Point przyszła kolej na Bayle, aby wygrać w klasyfikacji generalnej. W Red Bud Guy Cooper w końcu zaczął przyciągać swoich rywali, wygrywając w klasyfikacji generalnej. Wygrana dała mu 32 punkty przewagi nad Kiedrowskim. Nadal miał 23-punktowy deficyt, aby nadrobić zaległości kolegi z drużyny Jean-Michel Bayle. Bayle prowadził w serii z 234 punktami. Podczas gdy środowisko zmieniło jego styl jazdy, piaski Southwick przyniosły Cooperowi trzecie zwycięstwo w tym sezonie. Po trafieniu w dziesiątkę w pierwszym wyścigu, Cooper utrzymał swoją przewagę w pierwszym zwycięskim wyścigu motocyklowym. Cooper nie był w stanie tak łatwo utrzymać się na prowadzeniu w drugim wyścigu. Podczas gdy Bayle został pogrzebany w stadzie po wypadku w pierwszej turze, Matiasevich i Kiedrowski szarpali Coopera po piętach. W połowie wyścigu Matiasevich złapał Coopera i obaj walczyli o prowadzenie. Choć wydawało się, że „Kurczak” sprawi, że przepustka będzie się trzymać, Cooper był zdecydowany ją odzyskać. Zrobił to pod koniec wyścigu. Cooper skupił się na budowaniu dystansu, a Matiasevich został wciągnięty w bitwę z Kiedrowskim. Guy Cooper zmniejszyłby różnicę punktową między nim a Jean-Michel Bayle do dziewięciu punktów.

Facet na okładce numeru MXA z listopada 1990 roku.

Jean-Michel Bayle wygrał w klasyfikacji generalnej następnego wyścigu, ale ani Mike Kiedrowski, ani Guy Cooper nie musieli zbyt ciężko pracować, aby wyprzedzić Bayle w punktach, kiedy JMB przekroczył poprzeczkę tydzień później w Washougal, kontuzjując jego nadgarstek. Nie będzie próbował wrócić do Budds Creek - czterech zawodników później. Budds Creek był przedostatnim wyścigiem przed drugim, a Mike Kiedrowski z Hondy jednym punktem prowadził Guya Coopera z Suzuki. Kiedy Bayle pojawił się w Budds Creek, wyleczony z kontuzji, Honda poprosiła Bayle'a, czy pomógłby Mike'owi Kiedrowskiemu wygrać mistrzostwa - co oznaczało przejście dla niego, gdyby doszło do pchnięcia. Jean-Michael Bayle powiedział: „Nie”. Bayle nie lubił Kiedrowskiego i odmówił pomocy jemu lub zespołowi Hondy. Obawiając się, że Bayle zagrozi jego koledze z drużyny Hondy w mistrzostwach, menedżer zespołu Hondy Dave Arnold postanowił zablokować motocykl Bayle'a w furgonetce, aby Francuz nie wystartował. Plan zadziałał i Mike Kiedrowski był w stanie odeprzeć Guya Coopera w Budds Creek. Mistrzostwa jednak się nie skończyły. Tydzień później Guy Cooper wygrał w klasyfikacji generalnej i mistrzostwo o jeden punkt. Seria zwycięstw Hondy w Mistrzostwach Krajowych została przerwana. Cooper zakończył z 518 punktami, a Kiedrowski z 517 punktami.