KLASYCZNE ŻELAZKO MOTOCROSS: REPLIKA KAWASAKI KX1973 BRADA LACKEYA Z 450 r.

Tom White

Kawasaki obiecał, że jeśli Brad Lackey wygra Mistrzostwa Krajowe AMA 1972 w 500 roku, wyślą go do Europy, aby wziąć udział w Mistrzostwach Świata 500 cm1982, tytuł, który ostatecznie wygra w XNUMX roku na Suzuki.

Mimo ich zgody Kawasaki wahał się, czy wysłać Brada do Europy, woląc pozostać w Stanach Zjednoczonych i bronić swoich Mistrzostw Narodowych AMA 500, prowadząc płytę numer 1, którą zdobył w 1972 roku. Lackey nalegał, aby Kawasaki dotrzymał obietnicy, sugerując, że ścigałby się w Husqvarna w Europie, gdyby Kawasaki nie dotrzymał porozumienia. Kawasaki ostatecznie się zgodził, a Brad i jego mechanik, Steve Johnson, przygotowali się do wyjazdu do Europy z niechętnym wsparciem Kawasaki.

Aby zademonstrować swoje rozczarowanie niezbyt entuzjastycznym wsparciem Kawasaki, Steve i Brad wymyślili gest protestu. Wzięli zbiornik paliwa Husqvarna CR1972 z 250 r. (pomalowany na zielono z naklejkami „Kawasaki”), który jeździli na KX450, zlecili przemalowanie go na czarno słynnemu malarzowi „Molly” i wykończyli zbiornik literami „Kaw”. Pozostała część nadwozia również została zmieniona z zielonej na czarną. Tak narodził się niesławny „Czarny Kaw”.

Rower został zapakowany i wysłany do Europy i zadebiutował na GP Belgii. W czasach przed internetem i aparatami cyfrowymi kierownictwu Kawasaki zajęło kilka tygodni obejrzenie motocykla ściganego w Europie, a kiedy to zrobili, wpadł w szał. Tim Smith, menadżer zespołu wyścigowego Kawasaki z siedzibą w USA, natychmiast wysłał do Europy dwie skrzynki zielonej farby w sprayu Kawasaki z surowymi instrukcjami „naprawienia motocykla”. Błotniki i airbox w rowerze zostały pomalowane na zielono, a Lackey powrócił do polerowanego aluminiowego zbiornika Wassel, aby jeździć na rowerze.

Budowa rowerów fabrycznych kosztuje tysiące dolarów i często są zachowywane dla historii. Inaczej jest w przypadku Czarnego Kaw. Pod koniec sezonu 1973 maszynę rozebrano, a części rozrzucono na wiatr. Patrick Johnson, brat mechanika Brada, Steve'a Johnsona, zbudował tę replikę i podarował ją Centrum Urazów Głowy High Hopes. Obecnie przebywa w Muzeum wczesnych lat motocrossu. Wartość darowizny oszacowano na 20,000 XNUMX dolarów.

Black Kaw, fabryczny KX450, który został przemalowany i oznaczony dwukrotnie w jednym sezonie, był oparty na produkowanym przez F12M KX450. Black Kaw był hybrydą wykorzystującą widelce Works Bultaco uzyskane od Jima Pomeroya, amortyzatory Koni, przednią piastę KHI, kierownicę Flanders, żółte chwyty Oury i opony Barum. Rama została zbudowana przez firmę C&J i pomalowana proszkowo na kolor srebrny. Niektóre komponenty można by pozyskać dzisiaj, ale jest bardzo mało prawdopodobne, aby jakikolwiek konserwator znalazł „działający” silnik magnezowy KX450 i kolejną ramę C&J.

 

\